Ο Δημήτρης είναι ένας πολίτης της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Όταν η Ελλάδα μπήκε
στην ζώνη του Ευρώ ο Δημήτρης νόμιζε
αθώα, ότι η Ελλάδα θα γινόταν Ευρώπη.
Αυτό δεν συνέβηκε γιατί δεν υπήρχε
κάποιος σχεδιασμός γιαυτό, είτε από την
Ελλάδα είτε από την Ευρώπη.
Ο Δημήτρης δεν είναι πολιτικός ή οικονομικός επιστήμονας, έχει σπουδάσει Φυσική και έχει ζήσει στην Ελλάδα και λίγο στην Ευρώπη με διαφορετικές ενασχολήσεις: blogger, άνεργος, συνταξιούχος που δεν πήρε ακόμα σύνταξη, μικρο εισοδηματίας, επιχειρηματίας, εργαζόμενος στον παραγωγικό τομέα, project manager, οδηγός ταξί, courier με μηχανάκι, ελεύθερος επαγγελματίας, εξωσχολικά φροντιστήρια φυσικής και μαθηματικών, χυτροκαθαριστής σε επιβατικό καράβι, σερβιτόρος (μαύρη εργασία), ...
Ο Δημήτρης ενηλικιώθηκε γρήγορα μαθαίνοντας πρώτα από όλα να ανταλλάσσει ένα μέρος από τον χρόνο του και την ενέργειά του με χρήματα, με τα οποία μπορούσε να ζει αξιοπρεπώς και να εκπληρώνει τις περισσότερες επιθυμίες του. Να έχει παραπάνω από όσα χρειάζεται.
Ο Δημήτρης έμαθε ότι οι πολύπλοκοι εργατικοί νόμοι δεν προστάτευαν το σύνολο των πολιτών. Οι νόμοι εφαρμόζονταν στο δημόσιο στις ΔΕΚΟ στις τράπεζες και σε μεγάλες εταιρίες που είχαν σχέση με τους πολιτικούς.
Στο τέλος του 2012 αντιμετώπισε την παράλογη διακοπή της κύριας συνεργασίας του με μεγάλη επιχείρηση του παραγωγικού τομέα.
Εκεί κατάλαβε ότι το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας της χώρας του ήταν σάπιο.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια συμμετοχική (ανοιχτή ή inclusive) αγορά εργασίας, ούτε μια συμμετοχική (ανοιχτή ή inclusive) αγορά κεφαλαίου.
Στην Ελλάδα η διοίκηση είναι προβληματική σε μεγάλο τμήμα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ένα αόρατο δίκτυο πολιτικών ρουσφετιών και συντεχνιακών αιτημάτων, διαλύει την διοίκηση στους περισσότερους οργανισμούς.
Ο τομέας με τον οποίο συνεργαζόταν είχε και έχει προβλήματα δανεισμού, στην ουσία είναι χρεοκοπημένος.
Στις αρχές του 2014 διάβασε στον τύπο ότι ο τομέας με τον οποίο συνεργαζόταν είχε προβλήματα που αφορούσαν την ειδικότητά του.
Έγραψε προτάσεις προς διάφορους αποδέκτες που ποτέ δεν απαντήθηκαν και μπήκε στο όνειρο για το πως μπορούν να γίνουν μεταρρυθμίσεις σε μεγάλους οργανισμούς.
Ο Δημήτρης έμαθε ότι οι πολύπλοκοι εργατικοί νόμοι δεν προστάτευαν το σύνολο των πολιτών. Οι νόμοι εφαρμόζονταν στο δημόσιο στις ΔΕΚΟ στις τράπεζες και σε μεγάλες εταιρίες που είχαν σχέση με τους πολιτικούς.
Στο τέλος του 2012 αντιμετώπισε την παράλογη διακοπή της κύριας συνεργασίας του με μεγάλη επιχείρηση του παραγωγικού τομέα.
Εκεί κατάλαβε ότι το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας της χώρας του ήταν σάπιο.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια συμμετοχική (ανοιχτή ή inclusive) αγορά εργασίας, ούτε μια συμμετοχική (ανοιχτή ή inclusive) αγορά κεφαλαίου.
Στην Ελλάδα η διοίκηση είναι προβληματική σε μεγάλο τμήμα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ένα αόρατο δίκτυο πολιτικών ρουσφετιών και συντεχνιακών αιτημάτων, διαλύει την διοίκηση στους περισσότερους οργανισμούς.
Ο τομέας με τον οποίο συνεργαζόταν είχε και έχει προβλήματα δανεισμού, στην ουσία είναι χρεοκοπημένος.
Στις αρχές του 2014 διάβασε στον τύπο ότι ο τομέας με τον οποίο συνεργαζόταν είχε προβλήματα που αφορούσαν την ειδικότητά του.
Έγραψε προτάσεις προς διάφορους αποδέκτες που ποτέ δεν απαντήθηκαν και μπήκε στο όνειρο για το πως μπορούν να γίνουν μεταρρυθμίσεις σε μεγάλους οργανισμούς.
Πριν τις Ευρωεκλογές του 2014 ο Δημήτρης ήταν άνεργος στην Πάτρα, όταν μια ομάδα πολιτών με επικεφαλής τον Σταύρο Θεοδωράκη δημιούργησαν ένα κίνημα αλλαγής στην Ελλάδα το ποτάμι. Ο Σταύρος ζήτησε από τους πολίτες να κάνουν προτάσεις. ΄
Ο Δημήτρης προσπάθησε να γράψει προτάσεις χρησιμοποιώντας την εμπειρία του στην αγορά εργασίας και επιχειρηματικότητας και συζητώντας με φίλους και γνωστούς για τις συνθήκες της ζωής τους στην Ελλάδα.
Εκείνο τον καιρό ο Δημήτρης διάβασε "το αόρατο ρήγμα" του Αρίστου Δοξιάδη, ένα ήπιο βιβλίο που δίνει βασικές γνώσεις για την οικονομία της Ελλάδας.
Οι προτάσεις που εμπνεύστηκε ο Δημήτρης τον έφεραν σε σύγκρουση με πολλούς από τους φίλους και συγγενείς του, που έβλεπαν αλλιώς την πραγματικότητα.
Νόμισε ότι η οικονομία ήταν κάτι σαν την φυσική, ο ερευνητής θέτει μια θεωρία για την περιγραφή της πραγματικότητας, την συζητάει με τους συναδέλφους του και τελικά το πείραμα να επιβεβαιώνει ή απορρίπτει την θεωρία.
Τις προτάσεις τις επικοινώνησε στον Σταύρο και στους υποψήφιους Ευρωβουλευτές που πήγαν στην Πάτρα. Δεν ξέρει όμως αν συζητήθηκαν ποτέ, αν λήφθηκαν υπόψιν, ή απορρίφθηκαν. Μέσα από το facebook γνωρίστηκε με πολλούς νέους φίλους από το ποτάμι που εμπλούτισαν την αντίληψή του.
Οι προτάσεις συζητήθηκαν ελάχιστα στο ποτάμι Αχαίας, κατατέθηκαν όμως και στην επιτροπή "δια ταύτα" του ποταμιού. Παρόλο που το ποτάμι δεν αποδέχτηκε προς το παρόν τις προτάσεις στο σύνολό τους, η πρόταση για το φορολογικό έχει προωθηθεί για επεξεργασία, ενώ δεν υπάρχει απάντηση από τις άλλες επιτροπές.
Πέρα από το ποτάμι οι προτάσεις κατατέθηκαν σε διάφορους αποδέκτες, χωρίς όμως ο Δημήτρης να λάβει απάντηση.
Στην συνέχεια η μελέτη δύο σημαντικών βιβλίων το "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" των Acemoglou - Robinson και ο "δρόμος προς την δουλεία" του Hayek έδωσαν στον Δημήτρη ένα θεωρητικό υπόβαθρο που ταίριαζε αρκετά στις εμπειρικές διαπιστώσεις του.
Εκτός από το ποτάμι ο Δημήτρης έγινε ατομικό μέλος του ALDE το Ευρωπαϊκό κόμμα των φιλελεύθερων και γνωρίστηκε με άλλα μέλη. Ο Δημήτρης κατέθεσε τις προτάσεις στο ALDE, αλλά μέχρις στιγμής ούτε εκεί έχει γίνει μια ουσιαστική συζήτηση.
Ο Δημήτρης στην νεανική του ηλικία μπήκε στο όνειρο να αλλάξει τον κόσμο και συναντήθηκε με διάφορους φίλους σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους της αριστεράς, της αυτονομίας και της αναρχίας, χωρίς να κολλήσει πουθενά και χωρίς να είναι ποτέ φανατικός.
Μετά τα τριάντα του παράτησε την αναζήτηση μιας καλύτερης κοινωνίας. Οι περισσότεροι συμπολίτες του αναζητούσαν περισσότερα χρήματα και όχι μια καλύτερη κοινωνία.
Ο Δημήτρης δεν σκόπευε να γράψει μανιφέστο και να γίνει blogger, αυτό έγινε από μόνο του. Στην πραγματικότητα οι προτάσεις γράφτηκαν για να παραδοθούν και να επεξεργαστούν από το ποτάμι. Τις προτάσεις τις ανέπτυξε πρώτα στο facebook, και μετά σε blog γιατί ένας φίλος του χωρίς facebook του το ζήτησε.
Οι προτάσεις είναι ατελείς γιατί είναι εμπειρικές, δεν κατατίθενται από επιστήμονα σχετικό με το αντικείμενο, δεν συζητήθηκαν ούτε επεξεργάστηκαν από μια ομάδα.
Οι προτάσεις αυτές είναι οι προτάσεις των άφωνων, για τους οποίους ο Δημήτρης προσπάθησε να γίνει ενδιάμεσος.
Το πιο βασικό ίσως είναι ότι μερικές από τις προτάσεις είναι παράνομες. Ο Δημήτρης υποστηρίζει ότι οι νόμοι είναι λάθος.
Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες οι νόμοι δεν είναι ιδανικοί και όταν λειτουργούν για μερικούς και όχι για το σύνολο της κοινωνίας πρέπει να αντικαθίστανται.
Οι Ευρωπαϊκοί και Ελληνικοί νόμοι που κατοχυρώνουν την μονιμότητα και προστατεύουν την απόλυτη οικονομική ασφάλεια μεγάλης μερίδας πολιτών είναι λάθος.
Δημιουργούν αδιαφορία για το αντικείμενο της εργασίας των πολιτών.
Οι Ευρωπαϊκοί και Ελληνικοί νόμοι που εγγυώνται την συνέχεια μεγάλων συντάξεων από ένα πτωχευμένο κράτος είναι επίσης λάθος. Είναι εκμετάλλευση της νέας γενιάς από την προηγούμενη.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική ήταν λάθος, διέμεινε δικαιώματα σε υπάρχοντες αγρότες και κτηνοτρόφους και τους έμαθε να κάθονται και να πληρώνονται
Ο Hayek, o Acemoglou και ο Robinson πιθανόν να συμφωνούσαν με τον Δημήτρη.
Το μανιφέστο και τα υπόλοιπα κείμενα συνέχισαν να γράφονται γιατί λίγοι άνθρωποι που δεν ήξεραν προσωπικά τον Δημήτρη έβαζαν like, αυτοί που έβαζαν like ήταν σαν να του έλεγαν να συνεχίσει. Για πόσο δεν ξέρει ούτε ο ίδιος, ανάλογα με την διαθεσιμότητα του και τους αναγνώστες του.
Με το τέλος των βουλευτικών εκλογών η Ελλάδα μπαίνει σε αχαρτογράφητη περιοχή.
Στον Δημήτρη τα πράγματα φαίνονται απλά. Η Ευρώπη πρέπει να ανταλλάξει ρευστότητα με μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούν σε συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς τις πτωχευμένες χώρες και τις υποψήφιες για την ζώνη του ευρώ.
Το μανιφέστο αν και ατελές, με ενδεχόμενα λάθη κατατίθεται για συζήτηση, διόρθωση, συμπλήρωση, ή απόριψη στο ποτάμι, στο ALDE, στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ, στην ΕΕ και σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Αν το μανιφέστο είναι σωστό μπορεί να δώσουν νόμπελ στον Δημήτρη, αν είναι λάθος δεν βαριέσαι και ο κ. Σταθάκης, αν δεν καταλαβαίνει από πραγματικές μεταρρυθμίσεις, λάθος έχει αντιληφθεί την ανάπτυξη.
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1571.html
Ο Δημήτρης προσπάθησε να γράψει προτάσεις χρησιμοποιώντας την εμπειρία του στην αγορά εργασίας και επιχειρηματικότητας και συζητώντας με φίλους και γνωστούς για τις συνθήκες της ζωής τους στην Ελλάδα.
Εκείνο τον καιρό ο Δημήτρης διάβασε "το αόρατο ρήγμα" του Αρίστου Δοξιάδη, ένα ήπιο βιβλίο που δίνει βασικές γνώσεις για την οικονομία της Ελλάδας.
Οι προτάσεις που εμπνεύστηκε ο Δημήτρης τον έφεραν σε σύγκρουση με πολλούς από τους φίλους και συγγενείς του, που έβλεπαν αλλιώς την πραγματικότητα.
Νόμισε ότι η οικονομία ήταν κάτι σαν την φυσική, ο ερευνητής θέτει μια θεωρία για την περιγραφή της πραγματικότητας, την συζητάει με τους συναδέλφους του και τελικά το πείραμα να επιβεβαιώνει ή απορρίπτει την θεωρία.
Τις προτάσεις τις επικοινώνησε στον Σταύρο και στους υποψήφιους Ευρωβουλευτές που πήγαν στην Πάτρα. Δεν ξέρει όμως αν συζητήθηκαν ποτέ, αν λήφθηκαν υπόψιν, ή απορρίφθηκαν. Μέσα από το facebook γνωρίστηκε με πολλούς νέους φίλους από το ποτάμι που εμπλούτισαν την αντίληψή του.
Οι προτάσεις συζητήθηκαν ελάχιστα στο ποτάμι Αχαίας, κατατέθηκαν όμως και στην επιτροπή "δια ταύτα" του ποταμιού. Παρόλο που το ποτάμι δεν αποδέχτηκε προς το παρόν τις προτάσεις στο σύνολό τους, η πρόταση για το φορολογικό έχει προωθηθεί για επεξεργασία, ενώ δεν υπάρχει απάντηση από τις άλλες επιτροπές.
Πέρα από το ποτάμι οι προτάσεις κατατέθηκαν σε διάφορους αποδέκτες, χωρίς όμως ο Δημήτρης να λάβει απάντηση.
Στην συνέχεια η μελέτη δύο σημαντικών βιβλίων το "γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" των Acemoglou - Robinson και ο "δρόμος προς την δουλεία" του Hayek έδωσαν στον Δημήτρη ένα θεωρητικό υπόβαθρο που ταίριαζε αρκετά στις εμπειρικές διαπιστώσεις του.
Εκτός από το ποτάμι ο Δημήτρης έγινε ατομικό μέλος του ALDE το Ευρωπαϊκό κόμμα των φιλελεύθερων και γνωρίστηκε με άλλα μέλη. Ο Δημήτρης κατέθεσε τις προτάσεις στο ALDE, αλλά μέχρις στιγμής ούτε εκεί έχει γίνει μια ουσιαστική συζήτηση.
Ο Δημήτρης στην νεανική του ηλικία μπήκε στο όνειρο να αλλάξει τον κόσμο και συναντήθηκε με διάφορους φίλους σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους της αριστεράς, της αυτονομίας και της αναρχίας, χωρίς να κολλήσει πουθενά και χωρίς να είναι ποτέ φανατικός.
Μετά τα τριάντα του παράτησε την αναζήτηση μιας καλύτερης κοινωνίας. Οι περισσότεροι συμπολίτες του αναζητούσαν περισσότερα χρήματα και όχι μια καλύτερη κοινωνία.
Ο Δημήτρης δεν σκόπευε να γράψει μανιφέστο και να γίνει blogger, αυτό έγινε από μόνο του. Στην πραγματικότητα οι προτάσεις γράφτηκαν για να παραδοθούν και να επεξεργαστούν από το ποτάμι. Τις προτάσεις τις ανέπτυξε πρώτα στο facebook, και μετά σε blog γιατί ένας φίλος του χωρίς facebook του το ζήτησε.
Οι προτάσεις είναι ατελείς γιατί είναι εμπειρικές, δεν κατατίθενται από επιστήμονα σχετικό με το αντικείμενο, δεν συζητήθηκαν ούτε επεξεργάστηκαν από μια ομάδα.
Οι προτάσεις αυτές είναι οι προτάσεις των άφωνων, για τους οποίους ο Δημήτρης προσπάθησε να γίνει ενδιάμεσος.
Το πιο βασικό ίσως είναι ότι μερικές από τις προτάσεις είναι παράνομες. Ο Δημήτρης υποστηρίζει ότι οι νόμοι είναι λάθος.
Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες οι νόμοι δεν είναι ιδανικοί και όταν λειτουργούν για μερικούς και όχι για το σύνολο της κοινωνίας πρέπει να αντικαθίστανται.
Οι Ευρωπαϊκοί και Ελληνικοί νόμοι που κατοχυρώνουν την μονιμότητα και προστατεύουν την απόλυτη οικονομική ασφάλεια μεγάλης μερίδας πολιτών είναι λάθος.
Δημιουργούν αδιαφορία για το αντικείμενο της εργασίας των πολιτών.
Οι Ευρωπαϊκοί και Ελληνικοί νόμοι που εγγυώνται την συνέχεια μεγάλων συντάξεων από ένα πτωχευμένο κράτος είναι επίσης λάθος. Είναι εκμετάλλευση της νέας γενιάς από την προηγούμενη.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική ήταν λάθος, διέμεινε δικαιώματα σε υπάρχοντες αγρότες και κτηνοτρόφους και τους έμαθε να κάθονται και να πληρώνονται
Ο Hayek, o Acemoglou και ο Robinson πιθανόν να συμφωνούσαν με τον Δημήτρη.
Το μανιφέστο και τα υπόλοιπα κείμενα συνέχισαν να γράφονται γιατί λίγοι άνθρωποι που δεν ήξεραν προσωπικά τον Δημήτρη έβαζαν like, αυτοί που έβαζαν like ήταν σαν να του έλεγαν να συνεχίσει. Για πόσο δεν ξέρει ούτε ο ίδιος, ανάλογα με την διαθεσιμότητα του και τους αναγνώστες του.
Με το τέλος των βουλευτικών εκλογών η Ελλάδα μπαίνει σε αχαρτογράφητη περιοχή.
Στον Δημήτρη τα πράγματα φαίνονται απλά. Η Ευρώπη πρέπει να ανταλλάξει ρευστότητα με μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούν σε συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς τις πτωχευμένες χώρες και τις υποψήφιες για την ζώνη του ευρώ.
Το μανιφέστο αν και ατελές, με ενδεχόμενα λάθη κατατίθεται για συζήτηση, διόρθωση, συμπλήρωση, ή απόριψη στο ποτάμι, στο ALDE, στην ΕΚΤ, στο ΔΝΤ, στην ΕΕ και σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Αν το μανιφέστο είναι σωστό μπορεί να δώσουν νόμπελ στον Δημήτρη, αν είναι λάθος δεν βαριέσαι και ο κ. Σταθάκης, αν δεν καταλαβαίνει από πραγματικές μεταρρυθμίσεις, λάθος έχει αντιληφθεί την ανάπτυξη.
http://reasonablelivingexpenses.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1571.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου