Ελλάδα ψευδο-δημοκρατία ή δημοκρατία με extractive (εκμεταλλευτικούς ή κλειστούς) οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Α. Η αρχή της δημοκρατίας είναι η κυριαρχία του νόμου (the rule of law) και οι συμμετοχικοί ή ανοικτοί (inclusive) οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί.

Οι Acemoglou-Robinson διαχωρίζουν με λεπτομέρεια τις κοινωνίες ανάλογα με τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς τους σε inclusive (συμμετοχικούς ή ανοικτούς) και extractive (εκμεταλλευτικούς ή κλειστούς).

Οι συμμετοχικοί θεσμοί συνδέονται με τους πλουραλιστικούς πολιτικούς θεσμούς που επιμερίζουν την ισχύ σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας και θέτουν περιορισμούς στην άσκησή της. Αντί να κατέχεται από ένα άτομο, ή μια μικρή ομάδα, η εξουσία ασκείται από ένα ευρύ συνασπισμό ομάδων.

Οι εκμεταλλευτικοί θεσμοί συνδέονται με τους απολυταρχικούς πολιτικούς θεσμούς που η ισχύς επιμερίζεται σε ένα στενό κύκλο και δεν υπάρχουν περιορισμοί στην άσκησή της.

Πριν την δημοκρατία πχ στους αιώνες της φεουδαρχίας υπήρχε η κυριαρχία του ενός (βασιλιά) ή των λίγων. Η ισχύς μοιράζονταν από μια οικονομική και πολιτική ελίτ.

Κάποιοι από τους ανθρώπους που δεν ανήκαν στην ελίτ, αμφισβητούσαν την ισχύ των ελίτ.
Μερικές φορές η αμφισβήτηση προερχόταν από απλούς ανθρώπους (όπως δουλοπάροικοι μετά την επιδημία της πανώλης στην Ευρώπη) , μερικές φορές η αμφισβήτηση προερχόταν από ανθρώπους που αποκτούσαν δύναμη χωρίς να ανήκουν στην υπάρχουσα ελίτ (εμπόρους, βιομηχάνους, ...).

Το προχώρημα του ανθρώπινου γένους συνέβηκε την στιγμή που η κυριαρχία του νόμου πήγε πάνω από την κυριαρχία του ενός. Ο αρχικός σκοπός ήταν η συμμετοχή στην εξουσία, ωστόσο ο μοναδικός τρόπος ήταν μέσα από την τοποθέτηση του νόμου πάνω από την κυριαρχία του ενός.

Η κυριαρχία του νόμου είναι η κυριαρχία της συμφωνίας πάνω από τα ίδια τα άτομα που συνάπτουν την συμφωνία.

Ναι, ο νόμος, η συμφωνία, πρέπει είναι πάνω από τον κάθε πολίτη για να υπάρχει δημοκρατία.

Μα θα πει κάποιος πολλοί από τους νόμους δεν είναι δίκαιοι, οι νόμοι φτιάχνονται από κοινοβούλια και είναι ατελείς, με την έννοια ότι πάντα οι λίγοι θα θέλουν να εκμεταλλεύονται τους πολλούς και θα προσπαθούν να επιδρούν στην δημιουργία του νόμου προς όφελός τους, ή στην εύρεση κενών στον νόμο.

Αυτή όμως είναι η βασική λειτουργία της φιλελεύθερης δημοκρατίας, γίνονται εκλογές όπου οι πολίτες ψηφίζουν αυτούς που θεωρούν ότι θα εκπροσωπήσουν τα συμφέροντά τους, για να αλλάξουν τον νόμο προς όφελός τους. 

Η σύγκρουση των επιμέρους συμφερόντων οδηγεί σε πιο συμμετοχικούς θεσμούς με τελικό αποτέλεσμα οι νόμοι να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγαλύτερου μέρους των πολιτών.

Το μοντέλο της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι υλοποιημένο, δυναμικό και ατελές αφού πρέπει συνεχώς να εξελίσσεται, λειτουργεί στην πράξη καλύτερα από στατικά ιδεατά μοντέλα, όπως η μαρξιστική κοινωνία, ή η ιδεατή κοινωνία του Πλάτωνα.
Το μοντέλο της φιλελεύθερης δημοκρατίας συνδέεται με την ευημερία και την μείωση της ανεργίας που όλοι επιθυμούν.

"κυριαρχία του νόμου, τη θεμελιώδη αρχή ότι οι νόμοι δεν πρέπει να εφαρμόζονται επιλεκτικά ή αυθαίρετα, ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου."

"the rule of law, the principle that laws should not be applied selectively or arbitrarily and that nobody is above the law."

Β. Ελλάδα ψευδο-δημοκρατία ή δημοκρατία με extractive (εκμεταλλευτικούς ή κλειστούς)  οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Ο όρος ψευδο-δημοκρατία είναι δικός μου.

Σύμφωνα με τους Acemoglou-Robinson, η Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια δημοκρατία με extractive (εκμεταλλευτικούς ή κλειστούς)  οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

Στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα θα έβαζα και την Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντινή, το Μεξικό, ...

Εύκολα μπορεί κανείς να δει τις διαφορές ανάμεσα στις δημοκρατίες με εκμεταλλευτικούς θεσμούς και τις δημοκρατίες με συμμετοχικούς θεσμούς.

Τα χαρακτηριστικά των εκμεταλλευτικών δημοκρατιών είναι η μη κυριαρχία του νόμου και οι φαινομενικά συμμετοχικοί θεσμοί.

Όλες οι εκμεταλλευτικές δημοκρατίες αποτελούν την συνέχεια πρότερων απολυταρχικών καθεστώτων με εκμεταλλευτικούς θεσμούς, τα οποία κατέρρευσαν και μετατράπηκαν σε ψευδο δημοκρατίες.

Με απλά λόγια ο κ. Σαμαράς, ή ο κ. Ερντογάν, ή ο κ. Πούτιν, έχουν στα κράτη τους πολύ μεγαλύτερη εξουσία από ότι ο Ομπάμα ή η Μέρκελ, που υπόκεινται στην κυριαρχία του νόμου και σε συμμετοχικούς θεσμούς που περιορίζουν την ισχύ τους.

Στην Ελλάδα η κυριαρχία του νόμου (the rule of the law) έχει μεταφραστεί σαν κράτος δικαίου που στην καθομιλούμενη γλώσσα είναι ένα ιδεώδες που συνειρμικά δεν έχει καμία σχέση με την κυριαρχία (του απλού, ατελούς) νόμου.

Οι Έλληνες πολιτικοί επιστήμονες έχουν αποδεχτεί την λανθασμένη θεωρία ότι η παραβίαση του νόμου από τους Έλληνες πολίτες είναι πολιτισμική υπόθεση. Αυτό που πιθανόν δεν καταλαβαίνουν είναι ότι έτσι αναιρούν την ουσία της δημοκρατίας με συμμετοχικούς θεσμούς, και συμμετέχουν σε μια φαινομενική δημοκρατία που ονομάζω ψευδο-δημοκρατία.

Στην Ελλάδα το κέντρο είναι ο άνθρωπος, όχι ο νόμος και μερικοί ονομάζουν λανθασμένα την παραβατικότητα για ίδιο όφελος αναρχία. Στην πραγματικότητα η μη κυριαρχία του νόμου είναι η κυριαρχία του δυνατού, η κυριαρχία του λαμόγιου.

Στην Ελλάδα θεωρούν δημοκρατία ο καθένας να έχει την δική του γνώμη και να κρίνει τους υποψήφιους εκπροσώπους του ατομικά. Όλοι θέλουν να αναλάβουν την εξουσία για να σώσουν με τον δικό τους μοναδικό  τρόπο την χώρα.

Η δημοκρατία όμως είναι η συμφωνία που γίνεται νόμος, η αναζήτηση των κοινών, η συναίνεση σε κάτι που μπορεί να μην είναι ακριβώς ότι θεωρείς σαν άτομο σωστό, αλλά σου δίνει την δύναμη να ενωθείς με άλλους για να σταματήσεις κάτι που θεωρείς σίγουρα καταστροφικό. 

Δημοκρατία είναι το ποτάμι.

Στα παραδοσιακά κόμματα (και στην Χρυσή Αυγή) δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, υπάρχει διαφορετικός τρόπος ικανοποιήσεως τους. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ έχουν μια κοινή ομάδα πολιτών στους οποίους απευθύνονται για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους (τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους, τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και γενικά διάφορες κατηγορίες προστατευμένων πολιτών).

Τα παραπάνω κόμματα πέρα από την κοινή ομάδα πολιτών (προστατευόμενους πολίτες) στους οποίος απευθύνονται μπορούν να εκπροσωπούν ταυτόχρονα και διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Οι θεσμικές προτάσεις των περισσότερων κυρίαρχων Ελληνικών κομμάτων είναι η διατήρηση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), ή πιο μεγάλη συγκεντροποίηση (ΣΥΡΙΖΑ), ή κατάργηση της δημοκρατίας με απολυταρχία (ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή).

Η μη κυριαρχία του νόμου, της συμφωνίας φαίνεται ξεκάθαρα στον τρόπο που οι 'Ελληνες-ίδες  βλέπουν το μνημόνιο, την συμφωνία μεταξύ της χώρας μας και των υπόλοιπων κρατών στην Ευρωπαϊκή ένωση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα που πιθανό θα βγει πρώτο σε μερικές μέρες στις εκλογές, δεν βλέπει καμία υπάρχουσα συμφωνία ή νόμο που να τον δεσμεύει. 

Έχει μερικές μέρες περιθώριο για να αλλάξει, αλλιώς οδηγεί την χώρα στην καταστροφή. 

Η αποδοχή της υπάρχουσας συμφωνίας και το κλείσιμο της αξιολόγησης προτού να αρχίσει μια νέα διαπραγμάτευση, θα πρέπει να είναι ο όρος για να μπορέσει η Ευρώπη να διατηρήσει την κυριαρχία του νόμου και να μην πέσει στο θεσμικό επίπεδο της Ελλάδας.

Σήμερα στην Ελλάδα μερικοί πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με μερικούς οικονομικούς επιστήμονες όπως ο κ. Βαρουφάκης θεωρούν ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι το χρέος των χωρών, των τραπεζών και των πολιτών, και γιαυτό θα πρέπει η Ελλάδα να συγκρουστεί με την ΕΕ.

“ότι πρέπει να σταματήσει ο θανάσιμος εναγκαλισμός της Ελλάδας με το χρέος, μεταξύ των πτωχευμένων τραπεζών και των πτωχευμένων καταναλωτών."

Ποια είναι τα όρια της σύγκρουσης και είναι ενήμεροι ότι καταπατούν τον υπάρχον νόμο και συμφωνία;

Κατά την γνώμη μου το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι οι εκμεταλλευτικοί θεσμοί που προϋπάρχουν ή αναδημιουργούνται μέσα σε μερικά από τα κράτη της ΕΕ. 

Θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε συμμετοχικούς θεσμούς σήμερα στην Ευρώπη αν ανακατευθύναμε τις υπάρχουσες χρηματικές ροές που δημιουργούνται με χρήματα των πολιτών (μισθοί δημοσίου, ΔΕΚΟ, τραπεζών, συντάξεις, επιδόματα, επιδοτήσεις ΕΕ) με στόχο ώστε οι περισσότεροι πολίτες να έχουν πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή εργασία, μαζί με μια αξιοπρεπή αμοιβή.

Τα παραπάνω θα χρειαζόταν μια επενδυτική βοήθεια για την δημιουργία παραγωγικών θέσεων εργασίας, που θα προκύψουν από μια συμμετοχική αγορά εργασίας (inclusive labor market) και μια συμμετοχική αγορά κεφαλαίου (inclusive market). (not just free markets but inclusive markets).

Αυτή είναι η δικιά μου πρόταση μιας νέας διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη αφού καταρχήν αποδεχόμαστε τις υπάρχουσα συμφωνία (που ψηφίστηκε όμως από εκλεγμένους αντιπροσώπους χωρίς σχέδιο για την Ελλάδα και με κρυφό στόχο να παραβιαστεί).

Πως λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε κ. Βαρουφάκης ρισκάρουν την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ καταπατώντας την υπάρχουσα συμφωνία, στηριζόμενοι στην οργή των πολιτών που αριστοτεχνικά κατευθύνθηκε στην συμφωνία και όχι στους λόγους που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία;

Σίγουρα μπορεί να κάνω κάπου λάθος, να μη μπορώ να δω κάτι, αλλά εγώ σαν απλός πολίτης καταθέτω μια πρόταση για συζήτηση στην κοινωνία των πολιτών, δεν ρισκάρω το μέλλον της χώρας. 

Θεωρώ ότι τέτοιου είδους συμφωνίες θα πρέπει να λαμβάνονται με δημοψηφίσματα με τα οποία ο πολίτης θα αναλαμβάνει την ευθύνη της ψήφου του.