(3) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe

Στο (1) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe αναφέρθηκα στο αίσθημα της Ευρώπης με τέσσερις λέξεις:

Rule of law: κυριαρχία του νόμου
Peace: ειρήνη
Prosperity: ευημερία.
Toleration: ανοχή, ανεκτικότητα

Εξήγησα ότι αυτές οι λέξεις δεν είναι ιδέες, είναι πραγματικότητα για αρκετούς δυτικό-Ευρωπαίους πολίτες, αυτές οι λέξεις αν και υλοποιήθηκαν σε μια διαδικασία εξέλιξης των πολιτικών και οικονομικών θεσμών, ξέρουμε ότι είναι το αποτέλεσμα της ανάπτυξης των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών (inclusive) οικονομικών και πολιτικών θεσμών.

"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις

Για να κατανοήσει κανείς τους κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς της Ελλάδας και κάποιων χωρών της ανατολικής Ευρώπης θα πρέπει να μελετήσει τους θεσμούς σε Ανατολική Ευρώπη, Οθωμανική αυτοκρατορία, Αίγυπτος, Μεξικό, Βενεζουέλα, Περού, Αργεντινή, Γουατεμάλα, Κολομβία

Υποστηρίζω ότι η κυριαρχία του νόμου (κράτος δικαίου) σαν βίωμα, αποδοχή και κοινωνική συμφωνία είναι το σύνορο ανάμεσα στους ανοιχτούς και τους κλειστούς θεσμούς και η θεσμική βάση πάνω στην οποία εξελίχθηκαν οι ανοιχτοί θεσμοί.
Είναι τεράστια η διαφορά ανάμεσα σε μια κοινωνία που η πλειοψηφία των πολιτών της συμφωνούν και αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου (rule of law) και σε μια κοινωνία που η πλειοψηφία των πολιτών δεν αποδέχονται την κυριαρχία του νόμου.
Με απλά λόγια σε κάθε κοινωνία ο νόμος πάντα θα παραβιάζεται από μειοψηφίες, αλλά αν ο νόμος παραβιάζεται από την πλειοψηφία, τότε στην κοινωνία ισχύει η κυριαρχία του δυνατού, του διαπλεκόμενου, του ατόμου, του κόμματος, της ολιγαρχίας, των συνδικάτων.

Η κυριαρχία του νόμου δεν σχετίζεται με την κυριαρχία δια νόμου.
Δεν μπορεί να την επιβάλει κάποιος με επιβολή, η επιβολή δημιουργεί μιαν αντίδραση σε πολλούς πολίτες.
Η κυριαρχία του νόμου θεμελιώνεται στις συνειδήσεις των πολιτών όταν ένας νέος νόμος, μια νέα κοινωνική συμφωνία δημιουργεί μια πιο πλουραλιστική διανομή πλούτου και ισχύος από ότι ο προηγούμενος νόμος, ή η κοινωνική συμφωνία.

Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι σε επίπεδο αρχών και προτάσεων το μανιφέστο υιοθετεί την Διακήρυξη της Στουτγάρδης  26/3/1976 φιλελεύθερων που μπορείτε να την βρείτε  Become an individual member of the ALDE Party στο link  founding document of the Party, the “Stuttgart Declaration
και το μανιφέστο του ALDE EUROPEAN LIBERALS ARE THE FIRST TO ADOPT ELECTION MANIFESTO

Σημείωσα ακόμα ότι οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί θεσμοί εμποδίζονται από τα συντάγματα κάποιων χωρών μελών της ένωσης όπως η Ελλάδα, που θεσμοθετούν την απόλυτη ασφάλεια των λίγων, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την μονιμότητα θέσεων εργασίας και εγγυημένων συντάξεων ανεξάρτητα ακόμα και αν η χώρα είναι χρεοκοπημένη.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek

Το πρόβλημα στην Ένωση από τη μια μεριά είναι ότι δεν υπάρχει συμφωνία για το πως επιτυγχάνεται η ευημερία και από την άλλη ότι αρκετοί πολίτες της ένωσης δεν φαίνονται να έλκονται από την ειρήνη, την ανεκτικότητα και την κυριαρχία του νόμου, προτιμούν τον πόλεμο, την κυριαρχία συγκεκριμένων προτύπων  και την κυριαρχία του ατόμου.
Αυτό συμβαίνει πιο πολύ σε χώρες που είχαν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και δεν βρέθηκαν οι ηγέτες και τα κόμματα για να τους αλλάξουν παρά την συμμετοχή τους άμεση ή έμμεση στην ένωση.

Ελλάδα η χώρα της κυριαρχίας του μύθου

Ειδικότερα η Ελλάδα είναι μια χώρα που οι μύθοι κυριαρχούν της πραγματικότητας θα έπρεπε να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έχει γραφτεί ακόμα η συνέχεια του 1984 του Όργουελ για τις δημοκρατίες με κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, όπως η Ελλάδα, η Ρωσία, η Αργεντινή και τόσες άλλες χώρες.

Βασικά δεν ενημερώνομαι από την τηλεόραση, δεν έχω τηλεόραση, καμιά φορά βάζω ράδιο και μένω άναυδος με όλη αυτή την κουστωδία του πελατειακού κράτους των συντεχνιών και των ολιγαρχών, δημοσιογράφοι και αναλυτές που μιλάνε για εθνική κυριαρχία και σκληρή διαπραγμάτευση.

Η συνέχεια του 1984 του George Orwell γράφεται από το γίγνεσθαι στην Ελλάδα και στις άλλες "δημοκρατίες" με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς.
Το 1984 του Όργουελ στην πράξη, εν έτει 2015 ….

Υπεύθυνοι για την παραχάραξη της πραγματικότητας είναι μια ομάδα Κεϋνσιανών αναγνωρισμένων διανοούμενων και συγγραφέων όπως  Thomas Piketty, Paul Krugman,  Joseph Stiglitz, James K. Galbraith, Naomi Klein και  Yanis Varoufakis που κυριαρχούν στην αφήγηση ότι για όλα είναι υπεύθυνο το χρέος και οι αγορές, ενώ οι θεσμοί και η μεταρρύθμισή τους είναι δευτερεύουσα υπόθεση.
Στο βυθό της αναξιοπιστίας

Και μόνο η προσπάθεια εφαρμογής κοινών οικονομικών νόμων σε χώρες με διαφορετικούς θεσμούς είναι επιστημονικό λάθος αφού παραβλέπει το γεγονός ότι διαφορετικοί θεσμοί έχουν σαν αποτέλεσμα διαφορετική δυνατότητα παραγωγής πλούτου και διαφορετική διανομή του.

7 Μεταπολιτευτικοί Μύθοι
Κ. Γάτσιος - Δ. Ιωάννου: «Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η ενεργός ζήτηση»

Στο (2) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe ζήτησα από την ένωση να καταθέσει ένα σχέδιο διακυβέρνησης προς τους πολίτες της Ελλάδας και των υπό ένταξη στην ευρωζώνη χωρών και να ζητηθεί από τους πολίτες η έγκρισή του με δημοψήφισμα.
Το σχέδιο διακυβέρνησης πρέπει να ζητάει την κατάργηση του υπάρχοντος συντάγματος, την υιοθέτηση ενός νέου εμβρυακού συντάγματος που μαζί με τον επανασχεδιασμό του κράτους να οδηγεί σε ένα κράτος ευημερίας.
Στο new deal να παρέχεται προστασία των εθνικών συνόρων σαν εξωτερικά σύνορα της ένωσης, από την ίδια την ένωση ή το ΝΑΤΟ.

Δεν πρόλαβα να επικοινωνήσω το μανιφέστο στην ένωση, ωστόσο η ένωση ευτυχώς με την συμμετοχή της Γαλλίας κινείται προς κατευθύνσεις κοντά στις προτάσεις του μανιφέστου.
Η σχεδιαζόμενη αρχιτεκτονική της Ευρώπης και η Ελλάδα. Ο πρώτος λόγος στην λιτότητα

Φυσικά η οπτική του μανιφέστου είναι διαφορετική από του κ. Μανόλη Μαυροζαχαράκη και δεν βλέπει σαν αποτυχημένη την πολιτική της Γερμανίας, αφού αυτή ακριβώς η πολιτική είναι η μοναδική που μπορεί να λειτουργήσει για να παράγει ευημερία σε κάθε κοινωνία.

Απλώς οι αναλυτές είναι μπερδεμένοι από τις κραυγές των Thomas Piketty, Paul Krugman,  Joseph Stiglitz, James K. Galbraith και  Yanis Varoufakis

Ο φίλος μου ο Wolfgang Schäuble λέει "η Γερμανία έχει υποστηρίξει με συνέπεια μια προσέγγιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη μείωση του δημόσιου χρέους χωρίς στραγγαλισμό της ανάπτυξης. Αυτό δεν είναι τυφλή "λιτότητα". Πρόκειται για τον καθορισμό ενός αξιόπιστου πλαισίου για τη δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα,  προετοιμάζοντας τις γερασμένες κοινωνίες για το μέλλον και βελτιώνοντας την ποιότητα των δημόσιων προϋπολογισμών." 
τραγική ειρωνεία: η Ευρώπη η Ελλάδα και η διαπραγμάτευση

Για το πως επιτυγχάνεται η οικονομική ευημερία έχουμε τα ιστορικά και τρέχοντα γεγονότα που το καταδεικνύουν σχεδόν με τόση σιγουριά όση ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο.  Με άλλα λόγια ξέρουμε πως δημιουργείται ο πλούτος, αλλά κάποιοι δίκαια ή άδικα αμφισβητούν την διανομή του.

Η ανάπτυξη των δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών θεσμών έχει τόση δύναμη που λειτουργεί παντού σαν προϋπόθεση παραγωγής πλούτου.

Μπορεί κανείς να την αναγνωρίσει σε όλες τις χώρες που βρίσκονται υψηλά σε σχέση με τον δείχτη οικονομικής ελευθερίας,

Μπορεί κανείς να την αναγνωρίσει σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς θεσμούς: Estonia, Ireland, Lithuania, Germany, Netherlands, Finland, Luxembourg, Austria,

Μπορεί κανείς να την αναγνωρίσει στην Αγγλία της  Margaret Thatcher, στις ΗΠΑ του Ronald Reagan.

Μπορεί κανείς να την αναγνωρίσει στην σύγχρονη  China (ακόμα και σε ένα πλαίσιο κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών πολιτικών θεσμών το μερικό άνοιγμα των δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών θεσμών δημιούργησε την ανάπτυξη της Κίνας).

[Εδώ πρέπει να σημειωθεί μια διαφωνία του μανιφέστου με τους Acemoglou - Robinson οι οποίοι υπεραισιόδοξα υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών θεσμών θα οδηγήσει στην ανάπτυξη των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών πολιτικών θεσμών.
Η ιστορία δείχνει μέσω της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας  ότι υπάρχει δυνατότητα διαιώνισης των κλειστών πολιτικών θεσμών σε συνύπαρξη με ανοικτούς οικονομικούς θεσμούς (εμπόριο) και αυτή δεν είναι μια καλή διαπίστωση για τους υποστηρικτές της ελευθερίας.]

Στην Ελλάδα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε στην ανάλυση μιας ομάδας αριστερών αναγνωρισμένων οικονομολόγων  Thomas Piketty, Paul Krugman,  Joseph Stiglitz, James K. Galbraith και  Yanis Varoufakis που αγνόησαν όλα τα δεδομένα για την δυνατότητα παραγωγής πλούτου μιας χώρας και τον τρόπο που διανέμεται ο πλούτος στην κοινωνία.

Οι παραπάνω υποστήριξαν το  κίνημα ενάντια στην Λιτότητα και την μεταφορά πόρων από τις χώρες με ανοιχτούς θεσμούς που έχουν πλεονάσματα στις χώρες με κλειστούς θεσμούς που έχουν ελλείμματα.

Να ορίσουμε την ευημερία

Το μανιφέστο θέτει τα κριτήρια που μας επιτρέπουν να αξιολογήσουμε την διανομή του πλούτου στην κοινωνία και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί μεγέθη που μπορούν να υπολογιστούν τοπικά σε κάθε χώρα από την στατιστική υπηρεσία κάθε σύγχρονου κράτους (αν αυτή είναι ανεξάρτητη από κυβερνήσεις και μπορεί να συλλέξει πραγματικά στοιχεία), τα μεγέθη αυτά θα έπρεπε να έχουν την ίδια σημασία όσο άλλα σημαντικά μεγέθη (όπως το ποσοστό ανεργίας, το χρέος και το έλλειμμα μιας χώρας, το επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας, ο πληθωρισμός...) και είναι :

οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης (εδδ) και δαπάνες στέγης (δσ) είναι τα εισοδήματα που απαιτούνται για μια αξιοπρεπή διαβίωση στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της κάθε χώρας.

το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (εεε) ίσο με το όριο της φτώχειας είναι τα εισοδήματα που απαιτούνται για μια φτωχή διαβίωση

το όριο της φτώχειας προσδιορίζεται σαν ποσοστό των εδδ+δσ .

Το μανιφέστο θεωρεί επαρκή κοινωνική ευημερία όταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιας χώρας έχει εισοδήματα από εργασία και περιουσία που να καλύπτουν τις εδδ και δσ, ενώ ταυτόχρονα το κράτος ευημερίας είναι σε θέση να παρέχει σε κάθε άνεργο πολίτη και την οικογένειά του (αν έχει) ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όσο το όριο της φτώχειας στατιστικά υπολογισμένο.

Αν σε ένα άνεργο και την οικογένειά του παρέχεται εισόδημα πάνω από ατομικό ή οικογενειακό όριο της φτώχειας, είναι πιθανό να πέσει σε μια παγίδα φτώχειας να αδρανοποιηθεί και να ζει σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.

Συμπληρωματικά στα παραπάνω κάθε πολίτης της χώρας πρέπει να έχει πρόσβαση σε δωρεάν (όχι δημόσια) υγεία και παιδεία και να διαφυλάσσονται τα κοινά αγαθά.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι παρόλα τα ανοιχτά σύνορα οι εδδ, οι δσ και το εεε είναι διαφορετικά σε κάθε χώρα στην τρέχουσα χρονική στιγμή και πιθανό για αρκετές δεκαετίες ακόμα.

Οι στατιστικά υπολογισμένες (εδδ + δσ) αναφέρονται σε ένα κράτος με ελλείμματα και χρέος μέσα στα όρια που επιβάλει η συνθήκη του Συνθήκη του Μάαστριχτ και μια μικρού μεγέθους αποδεκτή φοροδιαφυγή. Σε περίπτωση χωρών όπως η Ελλάδα οι( εδδ+δσ) μπορούν να συνδεθούν με δύο συντελεστές σχετιζόμενους με το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.

Όταν μειώνεται το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου θα προκαλείται αύξηση των (εδδ +δσ) και αντίστροφα, όταν αυξάνεται το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου θα προκαλείται μείωση των εδδ+ δσ.
Όταν μειώνεται η φοροδιαφυγή θα προκαλείται αύξηση των (εδδ + δσ).

[Μέχρι να γίνει μια πραγματικά ενιαία αγορά εργασίας όπου οι εργατικοί νόμοι θα είναι κοινοί σε όλη την ένωση, οι εργατικοί νόμοι κάθε χώρας πρέπει να έχουν καθολική ισχύ για κάθε εργαζόμενο στην χώρα. Δηλαδή δεν πρέπει να επιτρέπεται η παροχή υπηρεσιών σε μια χώρα από εταιρείες με έδρα και εργαζόμενους από μια άλλη χώρα που αμείβονται και ακολουθούν το εργατικό δίκαιο της χώρας από όπου προέρχονται.]

Πως αντιμετωπίζεται το μανιφέστο? 

Ο παραπάνω ορισμός της κοινωνικής ευημερίας δεν θα ικανοποιήσει τους μαρξιστές που στοχεύουν σε κοινωνίες χωρίς ανταγωνισμό και υπόσχονται ευημερία για όλους, το μανιφέστο δεν συζητάει με ανέφικτες υποσχέσεις που δημιούργησαν ολοκληρωτικά καθεστώτα όταν προσπάθησαν να υλοποιηθούν.

Ένας αριστερός με ευαισθησία για τους αδύνατους, που αποδέχεται όμως τη λειτουργία των δυνητικά συμμετοχικών αγορών στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα δυσανασχετούσε στην ιδέα το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα να είναι όσο το όριο της φτώχειας.

Ένας φιλελεύθερος θα αντιδρούσε στην ιδέα να τεθεί ένα μέγεθος που να προσδιορίζει την ευημερία και να το χρησιμοποιήσουμε σαν θεμελιακό για να παράγουμε πολιτικές που να είναι ικανές να αλλάξουν τις χρηματικές ροές και την συνακόλουθη διανομή πλούτου στην κοινωνία.

Η διανομή πλούτου στην κοινωνία προσδιορίζεται από τις ελεύθερες αγορές εργασίας και κεφαλαίου και για πολλές επιτυχημένες χώρες καλύπτουν από μόνες τους και χωρίς παραπάνω κυβερνητική επέμβαση τις προϋποθέσεις ευημερίας που θέτει το μανιφέστο.

Ο Friedrich Hayek ήξερε καλά τους οικονομικούς θεσμούς που αναπτύχθηκαν πριν τον Nazism και τους μετέπειτα οικονομικούς θεσμούς που αναπτύχθηκαν στις "επιτυχημένες" χώρες της δύσης. Αντίστοιχα ο John Maynard Keynes ήξερε καλά και αναζητούσε λύσεις μέσα στο πλαίσιο των οικονομικών θεσμών των "επιτυχημένων" χωρών της δύσης.

Οι οικονομικοί θεσμοί της Ελλάδας μοιάζουν με τους οικονομικούς θεσμούς της Αργεντινής και της Βενεζουέλας και κάθε απόπειρα χρήσης των Κεϋνσιανών οικονομικών για αυτές τις χώρες είναι επιστημονικό λάθος γιατί αγνοεί τον ρόλο των διαστρεβλωμένων κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών αγορών.

Είναι σαν να προσπαθείς να ερμηνεύσεις κβαντομηχανικά φαινόμενα με την κλασσική μηχανική. Δεν γίνεται.

Ο Hayek σίγουρα θα κοίταζε καχύποπτα το μανιφέστο, αλλά ελπίζω να το μελετούσε για να μου εξηγήσει αν είναι λάθος, ή μια καινοτομία που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Ο Keynes θα ήταν πιο δεκτικός αφού δημιούργησε μια ολόκληρη οικονομική σχολή φιλελεύθερων που αποδέχονται την παρέμβαση του κράτους στην οικονομία. Οι "νεοφιλελεύθεροι" συνεχίζουν να κρίνουν αυστηρά τους συνεχιστές του Keynes.

Οι Acemoglou Robinson είναι ζωντανοί αλλά πιστεύουν ότι οι θεσμοί χρειάζονται πολύ καιρό για να εξελιχθούν και να αλλάξουν. Θα ήταν ενδιαφέρον να μπορούσα να τους επικοινωνήσω το μανιφέστο για να πουν την γνώμη τους.

 Το κράτος ευημερίας 

Τα κράτη ευημερίας που αναπτύχθηκαν στις διαφορετικές χώρες είναι διαφορετικά, αποτέλεσμα μιας συνεχούς εξέλιξης.
Τα κράτη ευημερίας αποδίδονται με διαφορετικές λέξεις σε διαφορετικές χώρες: κράτος ευημερίας, ή κοινωνικό κράτος, ή κράτος πρόνοιας.

Το μανιφέστο αναζητά την έμπνευση για μια κοινωνία ευημερίας σε πρωτόγονες ελεύθερες φυλές κυνηγών και τροφοσυλλεκτών όπου η κοινωνίες ήταν ικανές να προσφέρουν περιορισμένη προστασία στα μέλη τους όπως "εκπαίδευση", "υπηρεσίες υγείας" και προστασία των παιδιών και των γεροντότερων.
Τις εποχές που ο άνθρωπος ζούσε νομαδικά και δεν συσσώρευε πλούτο.

Με την παραπάνω έννοια οι σύγχρονες κοινωνίες πρέπει να είναι ικανές να παρέχουν ανάλογες υπηρεσίες στους πολίτες τους που είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν σε ένα περιβάλλον αναζήτησης εργασίας.

Ο Χαγιέκ θα αποδεχόταν την περιορισμένη ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει η κοινωνία στους πολίτες της και οι Acemoglou Robinson θα την θεωρούσαν φυσική εξέλιξη των ανοιχτών θεσμών.

Οι ανοιχτοί θεσμοί είναι δυνητικά συμμετοχικοί, δηλαδή γενικά έχουν ιδιαίτερη αξία για τους πολίτες που επιθυμούν και μπορούν να τους χρησιμοποιούν, αλλά όχι για όλους, η περίπτωση όμως της δωρεάν υγείας και παιδείας, και της περιορισμένης ασφάλειας είναι καθολική δηλαδή αφορά όλους τους πολίτες.

Οι σύγχρονες εξελίξεις στα πληροφορικά συστήματα μπορούν να επιτρέπουν στο κράτος να ελέγχει και να συντονίζει με τέτοιο τρόπο ώστε οι υπηρεσίες να μην κοστίζουν ακριβά, να είναι ποιοτικές, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την ιδιωτική σφαίρα των πολιτών.

Έχει σημασία να καταλάβουμε την διαφορά της περιορισμένης ασφάλειας που θέτει ο Χαγιέκ και μπορεί να αφορά το σύνολο των πολιτών και τις απόλυτης οικονομικής ασφάλειας που αφορά ένα μέρος των πολιτών.
διαλέξτε ιδεώδες: ασφάλεια ή ελευθερία, "ο δρόμος προς την δουλεία" Hayek

Η εκχώρηση απόλυτης οικονομικής ασφάλειας σε τμήμα του πληθυσμού συνιστά κατά τον Χαγιέκ εκμετάλλευση των υπολοίπων που πρέπει με φόρους να την υλοποιήσουν, ενώ οι ίδιοι έχουν λιγότερες πιθανότητες να βρουν εργασία.

Σε πολλά κράτη θεωρείται ευημερία η παροχή απόλυτης ασφάλειας σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, η οποία θα πρέπει να στηρίζεται είτε στην υπερβολική φορολόγηση των υπολοίπων, είτε σε ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού.
Κατά τον Hayek (και για το μανιφέστο) η παροχή απόλυτης οικονομικής ασφάλειας είναι ένας δυνητικά εκμεταλλευτικός μηχανισμός

Σε πολλά κράτη θεωρείται ευημερία η παροχή υψηλών παροχών στους άνεργους που βολεύονται από τα επιδόματα και κυνηγούν αυτά αντί μιας πραγματικής θέσης εργασίας.
Για τους "νεοφιλελεύθερους" οικονομολόγους τα υψηλά κοινωνικά επιδόματα θα οδηγήσουν σε μια παγίδα φτώχειας μεγάλο μέρος του πληθυσμού που θα αναζητά τα προγράμματα ανεργίας και επιδοτούμενης εργασίας χωρίς αντικείμενο, αντί για πραγματική εργασία.

Το μανιφέστο θέτει το επίδομα ανεργίας όσο το όριο της φτώχειας που μπορεί και αυτό όπως οι (εδδ+δσ) να υπολογίζεται ατομικά ή οικογενειακά, για κάθε χώρα, και να συνυπολογίζονται σε αυτό άλλα εισοδήματα.

Είναι προφανές ότι αν ένα κράτος μπορεί να διατηρεί περισσότερες παροχές από αυτές που αναφέρει το μανιφέστο χωρίς να πτωχεύει, είναι δικό του θέμα να ρισκάρει να πέσει σε μια παγίδα φτώχειας που οι πολίτες κυνηγούν τα επιδόματα αντί μιας θέσης εργασίας.
"τους απασχολεί το πώς θα διαχειριστούν μια πολυπληθή underclass που ακροβατεί μεταξύ ανεργίας και βολέματος στα προστατευτικά κοιλώματα του κράτους προνοίας"
Βρετανία ή ένα μικρό νησί

 Το κράτος ευημερίας για το μανιφέστο, είναι το κράτος που παρέχει περιορισμένη ασφάλεια σε όλους τους πολίτες.

Στο (2) μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, a new deal for Europe παρουσίασα πως μπορεί να φτιαχτεί ένα κράτος ευημερίας με αλλαγή συντάγματος και επανασχεδιασμό των οργανισμών του κράτους μετά από δημοψήφισμα.

Είναι λογικό να υιοθετηθεί ένα ενιαίο μισθολόγιο για δημόσιο, ΔΕΚΟ, αλλά και τράπεζες αφού στην ουσία έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα πολιτών.

Σε αυτό το μισθολόγιο ο κατώτατος μισθός θα είναι όσο οι (εδδ+δσ) διορθωμένες με συντελεστές που αφορούν το εμπορικό ισοζύγιο και την εισπραξιμότητα των φόρων.

Ο κατώτατος μισθός υπολογίζεται σε ετήσια βάση από την στατιστική υπηρεσία της χώρας.

Με δεδομένα:
1] τον μέσο όρο των (εδδ + δσ) των χωρών της ευρωζώνης,
2] τους μέσους όρους των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων της ευρωζώνης μια διακριτής κλίμακας που ξεκινάει από την ελάχιστη αμοιβή (κατώτατος μισθός) και καταλήγει στην μέγιστη,
3] τις (εδδ+δσ) για την Ελλάδα υπολογισμένες και προσαρμοσμένες στην πραγματική οικονομία της χώρας
[χωρίς να μπορώ να κάνω υπολογισμούς θεωρώ  ότι είναι δυνατόν για την Ελλάδα οι προσαρμοσμένες (εδδ+δσ) να είναι 750 ευρώ].

Μπορούμε να υπολογίσουμε αναλογικά μια κλίμακα μισθών από τον κατώτατο μέχρι τον ανώτερο για την Ελλάδα.

Η ίδια κλίμακα μισθών μπορεί να προσαρμοστεί για χρήση στις ΔΕΚΟ που είναι μονοπωλιακοί οργανισμοί που ελέγχονται από τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους.

Η ίδια κλίμακα μισθών μπορεί να προσαρμοστεί  και για τις τράπεζες για μια μεταβατική περίοδο, αφού στην τρέχουσα χρονική στιγμή είναι ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα των πολιτών.

Συντάξεις

Η αλλαγή του συνταξιοδοτικού μπορεί να βασιστεί σε δημοψήφισμα για την αλλαγή του υπάρχοντος Ελληνικού συντάγματος

Η ίδια εθνική κλίμακα μισθών θα μπορούσε να προσδιορίσει και τα εισοδήματα που αντιστοιχούν σε μια αξιοπρεπή διαβίωση για τους συνταξιούχους με μια εθνική κλίμακα συντάξεων ως ένα ποσοστό των μισθών τους (πχ 90%).

Εφόσον το κράτος έχει χρεοκοπήσει μπορεί να πληρώνει συντάξεις στους δικαιούχους τόσες όσες να συμπληρώνουν δικά τους εισοδήματα, έτσι ώστε τα συνολικά τους εισοδήματα να αντιστοιχούν στα εισοδήματα της αξιοπρεπούς διαβίωσης που προσδιορίζεται από την εθνική κλίμακα συντάξεων και συνυπολογίζοντας τα προστατευόμενα μέλη.

Η πρόταση αφορά τους συνταξιούχους δημοσίου ΔΕΚΟ και τραπεζών και μπορεί να έχει ισχύ αν εγκριθεί με δημοψήφισμα από τους πολίτες.

Οι αλλαγές στις συντάξεις μπορούν να`ολοκληρωθούν σε μια πενταετία με προοδευτική άνοδο των μικρών συντάξεων και μείωση των μεγάλων, συνυπολογίζοντας κάθε χρόνο τα άλλα εισοδήματα των συνταξιούχων.

Για τα ευγενή ταμεία των μηχανικών, δικηγόρων, δημοσιογράφων που εισέπρατταν φόρους υπέρ τρίτων πρέπει να γίνουν αντίστοιχες προσαρμογές

Για τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα ΝΑΤ, ΙΚΑ, ΟΑΕ οι συνταξιούχοι μπορούν να παίρνουν συντάξεις πάνω από την εθνική κλίμακα και χωρίς συνυπολογισμό άλλων εισοδημάτων τους, μόνο αν αυτές δικαιολογούνται από πραγματικές εισφορές, και οι συντάξεις υπολογίζονται με τον ίδιο τρόπο που θα υπολογιστούν οι συντάξεις των παιδιών τους.

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω με ακρίβεια τις προτάσεις του μανιφέστου καθώς δεν έχω πρόσβαση σε όλα τα απαιτούμενα δεδομένα, ούτε έχω μελετήσει προσεκτικά την πρόταση των θεσμών Σύνταξη ανάλογα με την περιουσία.

Το ασφαλιστικό είναι ένα πρόβλημα που αναζητά βιώσιμη λύση, αλλά οι Έλληνες πολίτες και πολιτικοί δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν μέσα στα όρια της χώρας.

Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να απαιτεί και να επαιτεί  από την ένωση πόρους για την συντήρησή του, πράγμα που σημαίνει ότι ζητάει να πληρώνει τους τρέχοντες συνταξιούχους αποσπώντας πόρους από άλλες χώρες, ακόμα και αν έχουν μικρότερους κατώτερους μισθούς και συντάξεις από την Ελλάδα.

Παραμένει ακόμα και η προοπτική της ρήξης της Ελλάδας με την ένωση, μια προοπτική που θα επέτρεπε την διατήρηση των προνομίων και των μεγάλων συντάξεων ταυτόχρονα με μια οριζόντια περικοπή του 40% εξαιτίας της αλλαγής νομίσματος, που θα συνέθλιβε τους μικροσυνταξιούχους και θα οδηγούσε την χώρα σε ολοκληρωτικές διακυβερνήσεις.

"Η πιο ευνοημένη από το κράτος κατηγορία στην Ελλάδα ήταν και είναι οι συνταξιούχοι, σε βάρος των νέων, των μισθωτών, των άνεργων και των επιχειρηματιών."
Η άγνοια του ΣτΕ για τις συντάξεις

Για μια αναφορά στα προβλήματα του ασφαλιστικού χωρίς όμως προτάσεις Πέντε μαθήματα SOS για το ασφαλιστικό: Απλές λύσεις, περίπλοκες υπεκφυγές

Τα λάθη των διακεκριμένων επιγόνων του John Maynard Keynes

Ο John Maynard Keynes είχε δικαίωμα να αμφισβητήσει τον Friedrich Hayek και να δοκιμάσει να παρέμβει στις λειτουργίες της οικονομίας, ήταν ιδιοφυής και ήθελε να αντιμετωπίσει μια κρίση με καινοτόμα προσέγγιση.
Οι επίγονοί του Keyns όμως, αν ήσαν πραγματικοί επιστήμονες θα έπρεπε να ελέγξουν το αποτέλεσμα της παρέμβασης, και της θεωρίας της ενεργής ζήτησης.

Υπάρχουν τρία σημαντικά λάθη των επιγόνων του Keyns.

Το πρώτο σημαντικό λάθος είναι ότι ο Keyns πρότεινε πλεονάσματα στην ανάπτυξη και ελλείμματα στην ύφεση, οι επίγονοί του υποστήριξαν συνεχή ελλείμματα που δεν θα αποπληρωθούν ποτέ, μέχρι που έφτασε υπουργός της σημερινή κυβέρνησης της Ελλάδας να υποστηρίζει ότι το χρέος είναι αέρας.

Είναι διαφορετικό να υποστηρίζεις λογικά ότι σε μια χρεοκοπία ένα μέρος του χρέους θα κουρευτεί με χασούρα των δανειστών, αλλά θα αποπληρωθεί το υπόλοιπο με ευθύνη του δανειζόμενου, και διαφορετικό να λες ότι το χρέος είναι αέρας. Διαλύεις κάθε έννοια συμφωνίας και αξιοπιστίας.

Το δεύτερο λάθος είναι ότι οι επίγονοι του Keyns θωρητικοποίησαν  μια αντίστροφη διαστρεβλωμένη ροή των χρηματικών ροών.

Με την θεωρία της ενεργούς ζήτησης που δημιουργεί ανάπτυξη υποστήριξαν τις μη περικοπές μισθών και συντάξεων, έτσι αντί οι χρηματικές ροές να κατευθύνονται από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα μέσω των φόρων, οι χρηματικές ροές κατευθύνονταν σε μόνιμη βάση από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.

Μα που θα έβρισκε ο δημόσιος τομέας τα χρήματα?

ή θα έκοβε καινούργια, ή θα δανειζόταν χωρίς επιστροφή, ή θα έκανε πόλεμο!
το πρώτο (κοπή χρήματος) ιστορικά σημαίνει υπερπληθωρισμός, το δεύτερο (δανεισμός χωρίς επιστροφή) κατάργηση της κυριαρχίας της συμφωνίας, κατάργηση της αξιοπιστίας, κατάργηση της εμπιστοσύνης και το τρίτο (πόλεμος) πόλεμος.

Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι έτσι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστό και μπορεί να είναι βιώσιμο σε συνεχή βάση. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίσουν να το κάνουν επ' αόριστο μπορεί να δημιουργούν πλασματικές θέσεις εργασίας και να καταλήξουν σαν την Ελλάδα.

Η υποστήριξη των διαστρεβλωμένων χρηματικών ροών από το κράτος προς τον ιδιωτικό τομέα είναι μια νίκη των κλειστών δυνητικά εκμεταλλευτικών θεσμών που δεν οδηγεί σε ένα πραγματικό κράτος ευημερίας, αλλά σε ένα εκμεταλλευτικό κράτος, που αναγνωρίζεται εύκολα, όταν δεν υπάρχει δυνατότητα κοπής νέου χρήματος, ή δυνατότητα νέων δανεικών. Τότε το κράτος οδηγείται σε ακόμα πιο κλειστούς ολοκληρωτικούς πολιτικούς θεσμούς όπως η Ελλάδα.
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Ζ. Κωνσταντοπούλου: Οι άνδρες των ΜΑΤ δεν θα μπαίνουν στην Βουλή ούτε για τουαλέτα!
Καμμένος: Επαναλειτουργία στρατιωτικών φυλακίων και ενίσχυση του στρατεύματος στα ελληνοαλβανικά σύνορα

Το τρίτο σημαντικό λάθος είναι ότι ο Keyns πρότεινε την θεωρία της ενεργού ζήτησης στις ελεύθερες αγορές εργασίας και κεφαλαίου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πως τολμάνε όλοι αυτοί οι διακεκριμένοι επίγονοί του οικονομολόγοι να χρησιμοποιούν την θεωρία της ενεργού ζήτησης σε κλειστές δυνητικά εκμεταλλευτικές (extractive) αγορές όπως της Ελλάδας?

Οι "νεοφιλελεύθεροι" μελέτησαν και αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα των Κεϋνσιανών παρεμβάσεων στην λειτουργία της οικονομίας.

Ποιοι είναι οι "νεοφιλελεύθεροι"? 

20/7/2009
"Χαρακτηριστικό της συγχύσεως για το ποια είναι η πραγματική φύση της υποτιθέμενης αυτής ιδεολογίας είναι το παρακάτω απόσπασμα από ένα παλαιότερο κείμενο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (1988), στο οποίο ο συγγραφέας ορίζει το νεοφιλελευθερισμό ως ένα είδος μετριοπαθούς κοινωνικού φιλελευθερισμού και τον αντιπαραθέτει στον κλασσικό φιλελευθερισμό και στον αναρχοκαπιταλισμό (όπου το κράτος βρίσκεται έξω από κάθε τομέα δραστηριότητας, με μόνη εξαίρεση την άμυνα και την εξωτερική πολιτική). Τον περιγράφει δε ως εξής:

Το πιο ισορροπημένο μοντέλο έκφρασης του σύγχρονου φιλελευθερισμού, όπως εξάλλου σήμερα κυριαρχεί σε όλες σχεδόν τις δημοκρατικές χώρες της Δύσης, είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Όπου η κρατική παρέμβαση δεν εξοβελίζεται από την πολιτική ζωή. Αλλά περιορίζεται κυρίως στις κοινωνικές λειτουργίες του κράτους φροντίζοντας για την υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση, την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την παρέμβαση στις λειτουργίες της οικονομίας που αφήνεται να αναπτυχθεί με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς."
Σαν ένα όνειρο… Η αποτυχημένη προσπάθεια «νεοφιλελευθεροποίησης» της Νέας Δημοκρατίας

Το μανιφέστο δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους "νεοφιλελεύθερους" όπως ορίζονται παραπάνω, είναι απέναντι όμως στον Anarcho-capitalism  που είναι μια πολιτική φιλοσοφία που υποστηρίζει την κατάργηση του κράτους υπέρ της ατομικής κυριαρχίας, της ιδιωτική ιδιοκτησία, και ανοικτές αγορές (laissez-faire καπιταλισμό)

Οι αναρχοκαπιταλιστές δεν έχουν ουσιαστική σχέση ούτε με τους αναρχικούς, ούτε με τους φιλελεύθερους  αφού οι τελευταίοι μπορούν βλέπουν και αναζητούν το καλό για το σύνολο της κοινωνίας.

Οι φιλελεύθεροι  βλέπουν το άτομο (και όχι το κράτος) σαν την κινητήρια δύναμη παραγωγής πλούτου και καινοτομίας, αλλά αναζητούν ταυτόχρονα τον περιορισμό της εξουσίας του ατόμου μέσα από τους ανοιχτούς, πλουραλιστικούς, δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς.

[Θα μπορούσα να πω ότι οι "δημοκρατίες" με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς θεσμούς είναι γεμάτες με μεγάλους και μικρούς "αναρχοκαπιταλιστές" που αντί να ζητούν την κατάργηση του κράτους, κλέβουν το κράτος με την φοροδιαφυγή και αποσπούν πόρους από αυτό με όποιο τρόπο μπορούν, αυτοί οι "αναρχοκαπιταλιστές" είναι τα γνωστά λαμόγια.]

Η σύγχυση περί τι είναι κράτος ευημερίας και οι παρανοήσεις

Τι είναι τελικά το κράτος ευημερίας, ή κοινωνικό κράτος, ή κράτος προνοίας?

Ο Παύλος Ελευθεριάδης λέει "Η αριστερά στην Ευρώπη είναι ταυτισμένη με την απόλυτη υπεράσπιση των αδυνάτων χωρίς εξαιρέσεις.", ωστόσο το κράτος ευημερίας εμπεριέχεται στο όνειρο  του Friedrich Hayek από το 1940.
Ο Hayek είδε τον διαχωρισμό της απόλυτης ασφάλειας για λίγους από την περιορισμένη ασφάλεια για όλους και κατάλαβε την εκμετάλλευση που εκπορεύεται από την απόλυτη ασφάλεια για λίγους και την ανάγκη της περιορισμένης ασφάλειας για όλους.

Ο Σύριζα και ο Ρόναλντ Ρήγκαν

Οι επίγονοι του Keynes κατάφεραν να συσκοτίσουν το κράτος ευημερίας, πιθανό χωρίς να το καταλαβαίνουν, σαν ένα αδιάκριτο σύνολο που περιλαμβάνει μαζί σαν κοινωνικές δαπάνες και τις δαπάνες περιορισμένης ασφάλειας και τις δαπάνες απόλυτης ασφάλειας.

Οι Barack Obama, Jack Lew και ο François Hollande τρομάζουν βλέποντας την κατάντια της Ελλάδας και που οδηγεί το κίνημα ενάντια στην λιτότητα και ζητούν μεταρρυθμίσεις.

Ο Barack, ο Jack και ο François πρέπει να πάρουν μαθήματα από το κακό παράδειγμα της Ελλάδας και να διορθώσουν τους θεσμούς τους, πριν γίνουν σαν την Ελλάδα.

Το μανιφέστο θεωρεί κράτος ευημερίας αυτό που μπορεί να δίνει ίσες δυνατότητες στους πολίτες του, και να παρέχει μέσα από ένα μη μόνιμο προσωπικό του δημόσιου τομέα και σε σύμπραξη τον ιδιωτικό τομέα, τις κοινωνικές λειτουργίες του κράτους φροντίζοντας για την υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση, την παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ενέργεια, τα κοινά αγαθά.

Το παραπάνω κράτος ευημερίας πρέπει να είναι στα όρια της περιορισμένης ασφάλειας για όλους και να`περιλαμβάνει δωρεάν (όχι μόνο δημόσια) υγεία και παιδεία.

Το μανιφέστο είναι υπέρ των περικοπών στο εκμεταλλευτικό "κράτος ευημερίας" που παρέχει μη βιώσιμη απόλυτη ασφάλεια για λίγους και απατηλά την υπόσχεται για όλους.

"The welfare system proved to be very rigid. It had always been heavily tilted towards pensions. As a proportion of GDP, spending on pensions was among the highest in Europe, and during the crisis it grew even more, both in absolute terms and as a proportion of GDP — it is now the highest in Europe. Hundreds of thousands benefited from early retirement during the crisis.
This has put tremendous pressure on the system, and leaves no space for other types of spending. Unemployment benefits are very scarce, so is relief for the poor. Hospitals suffer from lack of personnel and of supplies, and are not able to treat those who have no social insurance and no private money.  A flexible welfare state would deploy its limited resources towards those in greatest need, even when the need appeared suddenly. In Greece, what prevailed was the logic of previous entitlement: if you had a previous right to a benefit (such as a pension) you had priority over those who need help now, but who had no claim to benefits in the previous state of affairs.  The issue was framed on the basis cutting or not cutting what exists, rather than shifting resources from old uses to new ones."
Resilience: notes from the Greek crisis

Η διαπραγμάτευση

Το μανιφέστο βλέπει την διαπραγμάτευση μεταξύ της Ελλάδας και της ένωσης σαν μια σύγκρουση των ανοιχτών οικονομικών και πολιτικών θεσμών με τους κλειστούς.

Μόνο η νίκη των ανοικτών οικονομικών και πολιτικών θεσμών μπορεί να φέρει μια βιώσιμη ισορροπία για την Ελλάδα και την ένωση και αυτό σημαίνει δημιουργική καταστροφή (απολύσεις και μειώσεις μεγάλων συντάξεων) για την Ελλάδα, για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Αυτό δεν το λέει το μανιφέστο αλλά τα ιστορικά δεδομένα.

Οι κλειστοί Ελληνικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί της τρέχουσας ιστορικής περιόδου δημιουργήθηκαν με το τέλος της δικτατορίας το 1974, ήταν προσαρμοσμένη συνέχεια των κλειστών θεσμών της δικτατορίας σε συνθήκες δημοκρατίας.

Οι κλειστοί θεσμοί αναζητούν ηγέτες που θα πάρουν αποφάσεις και θα οδηγήσουν την χώρα στην ευημερία.

Οι Έλληνες ηγέτες δεν μπόρεσαν να συγκρουστούν και να αλλάξουν τους θεσμούς και σήμερα σε μια κρίσιμη καμπή για την ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης η ευθύνη των αποφάσεων περνάει στους ίδιους τους πολίτες, αφού οι ηγέτες στάθηκαν αδύναμοι στο να συγκρουστούν με τους κλειστούς θεσμούς και να τους κάνουν ανοιχτούς.

Ακόμα χειρότερα οι Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δεν συγκρούστηκαν με τους κλειστούς θεσμούς, αλλά εξαπάτησαν και την ένωση με ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που τις αναιρούσαν εκ των υστέρων.

Η κληρονομιά ενός ηγέτη
Η μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου -Τι αποκαλύπτει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Παπανδρέου: Δεν με αγγίζουν συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι
Η αξιολόγηση που δεν έκλεισε ποτέ

Σχετικά με το ΣΥΡΙΖΑ

"Ο κ. Τσίπρας ακόμα δεν το έχει αποφασίσει. Περιμένει να δει τι συμφέρει το κόμμα του περισσότερο, όχι τι συμφέρει τον ελληνικό λαό.

Η απόφαση για συμφωνία ή ρήξη για τον κ. Τσίπρα δεν φαίνεται να στοχεύει στην ανάπτυξη της χώρας, αλλά μόνο σε ένα Νέο Πελατειακό Κράτος, ένα ακόμα πιο αδίστακτο, ακόμα πιο σάπιο, ακόμα πιο αδηφάγο πελατειακό κράτος από αυτά που έχουμε ζήσει ως τώρα. Το Νέο Πελατειακό Κράτος του Σύριζα δεν χρειάζεται απαραίτητα ανάπτυξη και άρα δεν χρειάζεται το ευρώ και την ΕΕ και τις οικονομικές ευκαιρίες που αυτό συνεπάγεται. Είναι πιο σημαντικός γι αυτό ο απόλυτος κομματικός έλεγχος των δομών του κράτους και της οικονομίας, ακόμα και σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης και διχασμού, ακόμα και αν σημαίνει δελτίο για τα τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά, όπως παραδέχονται προβεβλημένα στελέχη του Σύριζα."

Το Νέο Πελατειακό Κράτος

Η φωνή του απλού πολίτη

Μπορώ να αλλάζω καπέλο και να αλλάζω αίσθημα γιατί έχω εμπειρικά βιώσει τα διαφορετικά αισθήματα.

Θα φορέσω λοιπόν ένα ένα τα καπέλα, του άνεργου, του μη διαπλεκόμενου επιχειρηματία, του σωστού επαγγελματία που δεν φοροδιαφεύγει και διαλύεται από τους φόρους, του χαμηλόμισθου του ιδιωτικού τομέα, του χαμηλόμισθου άμεσα ή έμμεσα εργαζόμενου του δημόσιου τομέα, του ανθρώπου που δίνει την ζωή του γιαυτό που κάνει στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα αλλά αντί για ανταμοιβή μπορεί να απολυθεί,
και θα φωνάξω:

"Σταματήστε το παραμύθι, αυτή η διαπραγμάτευση δεν είναι για μένα, αυτή η διαπραγμάτευση δεν είναι για την Ελλάδα, αυτή η διαπραγμάτευση είναι για τα λαμόγια και τους βολεμένους."

Η μη αποδοχή των απολύσεων και η μη περικοπή των μεγάλων συντάξεων είναι το τελευταίο οχυρό του πελατειακού κράτους και πρέπει να σαρωθεί, για την ένωση, για την άλλη Ελλάδα, για τους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.

"Η ιστορική ευθύνη που έχετε αν βγει η Ελλάδα από την Ευρώπη θα σας τσακίσει"

Μόνο οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες μπορούν να πάρουν την απόφαση να φύγουν από την ένωση μέσω δημοψηφίσματος και όχι όλοι αυτοί που κυβερνάνε με τα ψέματα.
. 
Είναι δικαίωμα σε μια δημοκρατία οι διάφορες κοινωνικές ομάδες να υπερασπίζουν τα συμφέροντα τους, είναι απάτη όμως να υποστηρίζουν ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους ωφελεί το σύνολο της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και κάθε εμπιστοσύνη απέναντι στην ένωση , έκανε πολλές μονομερείς ενέργειες, παραβίασε συμφωνίες.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ψεύδεται ενώπιον του Ελληνικού κοινοβουλίου  παρουσιάζοντας την μισή αλήθεια θεωρώντας ηλίθιους τους άνεργους, παρουσιάζει τους εταίρους σαν κακούς που μας κόβουν το ΕΚΑΣ, αλλά δεν λέει ότι προτείνουν ένα καλύτερο προστατευτικό δίχτυ για τους πραγματικούς αδύναμους.
Jean-Claude Juncker accuses Alexis Tsipras of lying over bailout talks
Τα ψέματα του Τσίπρα για το ΕΚΑΣ και το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα

Ο πρωθυπουργός δεν μας είπε τι του είπε ο Γιούνκερ για τις συντάξεις.
Ο πρωθυπουργός παραβίασε τους βασικούς κανόνες της φιλίας.
«η φιλία πρέπει να έχει μερικούς βασικούς κανόνες».
Σκληρή επίθεση Γιούνκερ στον Αλέξη Τσίπρα
Γιούνκερ: Δεν έδωσα τελεσίγραφο, ζήτησα προτάσεις






Το 'πικνίκ' Μέρκελ - Ομπάμα που τρέλανε το διαδίκτυο

Ομπάμα:Η Αθήνα πρέπει να πάρει σκληρές αποφάσεις

Ο υπουργός οικονομικών μέγας στοχαστής και σωτήρας

Ο υπουργός οικονομικών ο Γιάνης Βαρουφάκης περιφέρεται σαν σύγχρονος ρήτορας επαίτης και τσαμπουκάς μαζί, ικανός να αγγίξει τα συναισθήματα, με την τεράστια εκλεπτυσμένη ιστορική γνώση του και μια θεωρία (για την ενεργή ζήτηση) που έχει καταρρεύσει.
Και πάντα διαλέγει αυτά που τον βολεύουν, ονειρεύεται “Speech of Hope”
"...Byrnes’ speech signaled to the German people a reversal of that punitive de-industrialization drive. Of course, Germany owes its post-war recovery and wealth to its people and their hard work, innovation, and devotion to a united, democratic Europe. But Germans could not have staged their magnificent post-war renaissance without the support signified by the “Speech of Hope.”...
Η Γερμανία οφείλει μεταπολεμική ανάκαμψη και τον πλούτο της στους ανθρώπους της και τη σκληρή δουλειά τους, την καινοτομία, και την αφοσίωση σε μια ενωμένη, δημοκρατική Ευρώπη. 
Που είναι ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας να μιλήσει στους πολίτες και να τους εξηγήσει ότι τα χρήματα μαζεύονται από φόρους και δεν μπορούν να σπαταλιούνται σε άχρηστους οργανισμούς και θέσεις χωρίς αντικείμενο.

Οι Γερμανοί είναι ο πιο σοφός βιωματικά λαός της Ευρώπης. Είναι ο λαός που άγγιξε τα πιο βίαια άκρα της ανθρώπινης συνείδησης με τους Ναζί, ευτυχώς ηττήθηκε, και αυτή η ήττα του ήταν η κρίσιμη καμπή για να αλλάξει ο γερμανικός λαός τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς της χώρας του. Η αφοσίωση των Γερμανών στους νέους προτεινόμενους ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς άλλαξε την Γερμανία. Χωρίς αυτήν την αφοσίωση και προσαρμογή στους νέους θεσμούς, όσα χρέη και αν χαρίζονταν και όσα χρήματα και αν δίνονταν θα εξαφανίζονταν πριν φτάσουν στους πραγματικούς απλούς δικαιούχους, τους καινοτόμους.
Ακριβώς αυτό συμβαίνει με την ανθρωπιστική βοήθεια στον τρίτο κόσμο και με την κάθε χρηματική βοήθεια  προς την Ελλάδα.

Ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας αντί να βοηθήσει τους Έλληνες να δουν τα λάθη τους όπως οι Γερμανοί, δίνει συγχωροχάρτια ευθύνης στους πολίτες και σαν γνήσιος αριστερός διανοούμενος και σωτήρας θέλει να τους σώσει χωρίς πόνο, αλλά επειδή δεν γίνεται τους καταστρέφει εν άγνοιά του.
A Speech of Hope for Greece – a Project Syndicate Op-Ed
IQ2 'Μαζί τα Φάγαμε' Debate (6/6): Γιάνης Βαρουφάκης

Από το facebook του Manos Matsaganis
"Of course the pension system is unsustainable, we want to reform it....Is cutting further a reform? I don’t think so. Any butcher can chop something down. Imagine if I went to my parliament and said the way out of this crisis is cut a €350 pension by 40%." Thus spoke Varoufakis in Berlin. Could someone please inform the Minister of Finance that his government has just pledged to make the Greek pension system even more unsustainable by undoing the 2010 pension reform? A reform that, in spite of its shortcomings, provided for a basic first-tier pension for everyone plus a contribution-related second-tier pension? A basic pension that would be 720 euros in 2010 prices for an elderly couple? And that no-one has attempted to cut any of that? (If anything, the country's lenders have insisted the 2010 reform should be implemented in full.) If anyone threatens basic pensions for everyone (that of course benefit the poor more than they do the rich), it is the Greek government. They have promised their clientele (powerful unions in a handful of state-controlled industries plus middle-class professional associations) to fight tooth and nail any pension reform, in favour of a clean return to the status quo ante. Trouble is, that status quo redistributed rights and resources from poor to rich (yes, you read correctly). This, after all, is how the Greek pension system got to be unsustainable, as well as grossly inequitable, in the first place. That Varoufakis has a shaky grasp of policy we knew already. What is new is the sorry spectacle of his speeches being increasingly cut off from truth, reality, as well as his government's policies. How he can possibly think he can get away with that, is anybody's guess."

[Γιάνη ακόμα υπουργός οικονομικών είσαι, σαν απλός πολίτης έχω ζητήσει την παραίτηση σου γιατί δεν στάθηκες ικανός να κλείσεις την συμφωνία και να εξηγήσεις τις μεταρρυθμίσεις]

Προθεσμία

Σαν απλός Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης  θέτω την δική μου προθεσμία στον πρωθυπουργό της Ελλάδας για την επίτευξη συμφωνίας με την ένωση.

Η δική μου deadline είναι μέχρι τις 10/6/15 που θα συναντηθεί με την φίλη μου την Angela Merkel
Μέχρι τότε ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αποφασίσει αν αντέχει να διαλυθεί το κόμμα του και να κάνει μια συμφωνία με την ένωση.

Αν δεν αντέχει να ζητήσει εκ μέρους μου (του απλού πολίτη) την υποστήριξη της ένωσης στην διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος.

Το δημοψήφισμα

Εγώ ο Δημήτρης ένας απλός Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης ζητώ από την ένωση στο όνομα της δημοκρατίας και της ένωσης την υποστήριξη στην διενέργεια ενός απλού δημοψηφίσματος από τους Έλληνες πολίτες:
Παραμονή στην ένωση ακόμα και με αλλαγή του Ελληνικού συντάγματος ή όχι.

Είμαι έτοιμος να αποδεχτώ κάθε απόφαση  της πλειοψηφίας των συμπολιτών μου, ακόμα και να προσπαθήσω να ζήσω στην Ελλάδα του κ. Λαφαζάνη.
Θέλω όμως οι συμπολίτες μου να πάρουν την ευθύνη της απόφασής τους.

Οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου βρίσκονται σε ένα κόσμο αφασίας κατασκευασμένο από την τηλεόραση, να ζητούν πράγματα ασύμβατα: και την παραμονή στην ένωση και τον περιορισμό των απολύσεων και την διατήρηση των μεγάλων συντάξεων.
Άλλοι πάλι δεν είναι σίγουροι αν πρέπει να μείνει η Ελλάδα στην ένωση, αλλά προγραμματίζουν τις διακοπές του Αυγούστου.

Ζητώ από την ένωση να ζητήσει από τις άλλες κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια την πληρωμή των τρεχόντων εξωτερικών χρεών της Ελλάδας για δύο ή τρεις μήνες από την εναπομείνουσα δόση του δανείου, με αντάλλαγμα την ελεύθερη διεξαγωγή συζητήσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη σχετικών με το θέμα του δημοψηφίσματος.
Το δημοψήφισμα πιθανά μπορεί να γίνει με ηλεκτρονική ψηφοφορία με πιθανή χρήση της υποδομής των ΚΕΠ και με ελάχιστο κόστος.
e-ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

Ένα κυβερνητικό πρόγραμμα

Σαν απλός πολίτης επιθυμώ να καταθέσω ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, είναι η πρόταση της ένωσης και θα επιθυμούσα οι Έλληνες γραμματιζούμενοι πολιτικοί και οικονομικοί επιστήμονες να το αναλύσουν και να το εξηγήσουν στους πολίτες.

Το ξέρω δεν είναι τέλειο, έχει πολλούς φόρους και αδύναμες μεταρρυθμίσεις, αλλά συμβιβάζομαι και το αποδέχομαι γιατί θέλω η Ελλάδα να μείνει στην ένωση.

Δεν προλαβαίνω να τα μελετήσω όλα μόνος μου, αλλά σας διαβεβαιώ ότι τα περισσότερα στοιχεία του προγράμματος είναι καλύτερα για το σύνολο των πολιτών στο κοντινό μέλλον, αλλά και για την επόμενη γενιά.

Το Σχέδιο της τρόικας για την Ελλάδα


Να πάρουμε και μια ανάσα μεγάλο το κείμενο κουράστηκα να το διαβάσω