[οι ανοικτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (inclusive institutions) και οι κλειστοί δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί και πολιτικοί θεσμοί (extractive institutions) όπως ορίζονται από Daron Acemoğlu - James A. Robinson στο βιβλίο τους "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη"
"γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" οι πολιτικοί θεσμοί στους τόπους, στο χρόνο, αποσπάσματα, παρατηρήσεις]
Γιατί να προτιμήσουμε τους ανοιχτούς θεσμούς?
Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί οικονομικοί θεσμοί είναι οι μοναδικοί θεσμοί που είναι ικανοί να παράγουν πλούτο, και η πρόσβαση στον πλούτο είναι το ζητούμενο για τους περισσότερους πολίτες στις σύγχρονες κοινωνίες.
Μεταφράζω τους inclusive institutions σε δυνητικά συμμετοχικούς, γιατί εκφράζουν μια δυνατότητα, δεν επωφελούνται όλοι ισότιμα από αυτούς τους θεσμούς, αυτοί που έχουν το ταλέντο και την τύχη μπορεί να γίνουν δισεκατομμυριούχοι, παράγοντας καινοτομία.
Αντίθετα με ότι πιστεύεται στην Ελλάδα τα άτομα και όχι το κράτος είναι αυτά που παράγουν πλούτο.
Το κράτος δημιουργεί το περιβάλλον για να αναπτυχθούν επιχειρήσεις και αυτές αναπτύσσονται από μόνες τους στηριγμένες στο ατομικό κίνητρο του πλουτισμού.
Μπορεί το κράτος να κάνει τα καλύτερα σχέδια, αν όμως δεν βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να τα υλοποιήσουν, τότε τα σχέδια διαλύονται σαν τραπουλόχαρτα.
Άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη
Η έννοια της συμμετοχικότητας στους ανοιχτούς θεσμούς ορίζεται σαν δυναμική έννοια, σαν πραγματική δυνατότητα όποιος επιθυμεί και όποιος μπορεί να δοκιμάσει να γίνει πλούσιος.
Είναι προφανές ότι δεν επιθυμούν και δεν μπορούν όλοι οι πολίτες να γίνουν πλούσιοι. Από αυτούς δε που δοκιμάζουν μόνο ένα μικρό ποσοστό μπορεί να τα καταφέρει. Και αυτοί που τα καταφέρνουν αρκετές φορές μπορεί να αποτύχουν, πριν τα καταφέρουν.
Μα θα πει κάποιος να φτιάξουμε κοινωνίες για τους ταλαντούχους?
Για να είμαστε πιο ακριβείς δεν φτιάχνουμε εμείς τις κοινωνίες, οι κοινωνίες διαμορφώνονται και εξελίσσονται δυναμικά από μόνες τους.
Δεν μας ενδιαφέρουν μόνο οι ταλαντούχοι, μας ενδιαφέρει να δημιουργούνται βιώσιμες θέσεις εργασίας για το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών.
Είναι υποχρέωση της κάθε πολιτείας να δημιουργεί τις συνθήκες, ώστε τα άτομα που επιθυμούν να γίνουν πλούσιοι να επιχειρούν και να δημιουργούν αυτοί αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας.
Μας ενδιαφέρει να μπορεί να παράγεται πλούτος και ο πλούτος να διαχέεται στην κοινωνία.
Ιστορικά οι κοινωνίες που παρήγαγαν πλούτο, ήσαν αυτές που επέτρεψαν στα άτομα να πλουτίσουν, τα άτομα στην προσπάθειά τους να πλουτίσουν δημιούργησαν πλούτο για τον εαυτό τους και για την κοινωνία.
Κάποιοι αριστεροί θα πουν ότι έτσι θα ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας μέχρι εξουθένωσης.
Η συνταγή για την παραγωγή πλούτου είναι ο ανταγωνισμός, αλλά όχι αναγκαστικά η οικονομική εξουθένωση των εργαζομένων.
Το ανάποδο συμβαίνει, είναι δυνατόν να παράγεται πλούτος από αρκετές δραστηριότητες, αν συνδυαστεί η απελευθέρωση των απολύσεων, με καλοπληρωμένους εργαζόμενους, σε μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας.
Ο ανταγωνισμός δεν είναι ανάγκη να είναι καθολική αξία όλων των ανθρώπων, δεν χρειάζεσαι να είσαι ανταγωνιστικός με όλους τους άλλους ανθρώπους κάθε στιγμή, ωστόσο πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός στην εργασία σου, όπως όταν συμμετέχεις σε ένα άθλημα, ή παρακολουθείς έναν αγώνα και υποστηρίζεις τον έναν από τους αντιπάλους.
Επαναλαμβάνω ανταγωνισμός δεν σημαίνει αναγκαστικά εξουθένωση εργαζομένων, σημαίνει όμως ότι ο εργαζόμενος αμείβεται παραπάνω αν προσφέρει παραπάνω και απολύεται αν δεν είναι ικανός να καλύψει τις απαιτήσεις της θέσης του.
[Στους κλειστούς θεσμούς της Ελλάδας συμβαίνει πλήρης εξουθένωση των εργαζομένων, είτε από το κράτος που παραβαίνει το ίδιο το σύνταγμα διαλύοντας την προσωπικότητα των εργαζομένων, δημιουργώντας αναξιοπρεπείς νόμιμες συμβάσεις, είτε από ιδιώτες που παραβαίνουν την νομοθεσία και θεωρούν ότι είναι επιχειρηματίες. Η αληθινή ζούγκλα έχει καθαρούς κανόνες, ο αδύνατος τρώγεται από τον δυνατό, στην Ελλάδα αυτό απαγορεύεται, αλλά στην ουσία αυτό συμβαίνει για τους μη προνομιούχους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νόμιμους επιχειρηματίες]
Στους ανοιχτούς θεσμούς ο εργαζόμενος πρέπει να μπορεί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της θέσης του, αν δεν μπορεί χάνει την θέση του και ψάχνει αλλού για εργασία. Αν δεν μπορεί να βρει εργασία παίρνει ταμείο ανεργίας, όσο το όριο της φτώχειας.
Για πολλούς Έλληνες το παραπάνω μοντέλο μπορεί να φαίνεται αποκρουστικό, ωστόσο είναι το μοναδικό που μπορεί να παράγει πλούτο για όλους.
Το μοντέλο αυτό είναι δυναμικό και δουλεύει από μόνο του, δεν χρειάζεται καν επιδότηση από το κράτος, αυτό που χρειάζεται είναι μια δυνητικά συμμετοχική αγορά εργασίας (απελευθέρωση των απολύσεων) και μια δυνητικά συμμετοχική αγορά κεφαλαίου.
Οι μόνιμες θέσεις εργασίας είναι ανασταλτικός παράγοντας στην δημιουργία πλούτου.
Πέρα από την δημιουργία πλούτου, στα κράτη με ανοιχτούς θεσμούς αναπτύχθηκαν κράτη ευημερίας Welfare state που αφορούν το σύνολο των πολιτών εμπεριέχουν δηλαδή μια καθολική συμμετοχικότητα.
Οι ανοιχτοί δυνητικά συμμετοχικοί πολιτικοί θεσμοί περιορίζουν τον άνθρωπο και δεν του επιτρέπουν να γίνει παντοδύναμος. Η πολιτική εξουσία επιμερίζεται και κανείς άνθρωπος στις χώρες με ανοιχτούς θεσμούς, δεν έχει την ολοκληρωτική δύναμη που είχαν παλιά οι αυτοκράτορες και οι βασιλιάδες. Οι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι παντοδύναμοι, αλλά περιορισμένοι από το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την θέση τους. Αν παραβούν το θεσμικό πλαίσιο μπορούν να βρεθούν υπόλογοι, αν παρανομήσουν μπορούν να πάνε φυλακή.
Με δυο λόγια οι ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί δίνουν την δυνατότητα στο άτομο να γίνει οικονομικά ισχυρός χωρίς όριο, (οι νόμοι όμως περιορίζουν την εξουσία και των πλουσιότερων ατόμων), ενώ οι ανοιχτοί πολιτικοί θεσμοί περιορίζουν την εξουσία των κυβερνώντων, των νομοθετών και όλων των πολιτών.
Τα παραπάνω δημιουργούν ένα περιβάλλον ελευθερίας και σχετικής ασφάλειας για όλους τους πολίτες.
Πως δημιουργήθηκαν οι δημοκρατίες με ανοικτούς δυνητικά συμμετοχικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς?
Οι δημοκρατίες με ανοιχτούς θεσμούς, αναπτύχθηκαν στις ανθρώπινες κοινωνίες, σε περιοχές όπου πριν δεν υπήρχαν κλειστοί εκμεταλλευτικοί, συγκεντρωτικοί θεσμοί (ινδιάνοι της Β. Αμερικής, Αβορίγινες, Μποτσουάνα) μετά τον εποικισμό τους από λευκούς, ή την απελευθέρωση από τους λευκούς.
Στην Ιαπωνία δημιουργήθηκαν μετά την υιοθέτηση των ανοιχτών θεσμών από την Ιαπωνική ελίτ.
Το πιο σημαντικό για την Ελλάδα είναι να καταλάβουμε πως δημιουργήθηκαν σε μέρη που πριν υπήρχαν κλειστοί θεσμοί.
Οι δημοκρατίες με ανοιχτούς θεσμούς, αναπτύχθηκε στις ανθρώπινες κοινωνίες, σε περιοχές όπου πριν υπήρχαν κλειστοί εκμεταλλευτικοί θεσμοί (φεουδαρχία) μέσα από την αμφισβήτηση της κυριαρχίας του ενός (βασιλιά) ή των λίγων (ευγενών), από διαφορετικούς ανθρώπους που είχαν πρόσβαση σε πλούτο (έμποροι), αλλά όχι πολιτική εξουσία.
Αυτοί οι άνθρωποι υλοποίησαν την έννοια της κυριαρχίας του νόμου (Rule of law), μια έννοια που η πατρότητα της αποδίδεται στον Αριστοτέλη, ωστόσο αναφορές γι αυτήν βρίσκουμε σε διάφορες χώρες από την αρχαιότητα.
Με απλά λόγια η κυριαρχία του νόμου σημαίνει ότι ο νόμος είναι πάνω από όλους, πάνω από τον βασιλιά, τους κυβερνώντες, τους νομοθέτες, τους οικονομικά ισχυρούς.
[Πρέπει να σημειώσουμε ότι η υλοποίηση μιας αφηρημένης έννοιας είναι πιο σημαντική από την σύλληψή της.
Πολλές φορές το ανθρώπινο μυαλό συλλαμβάνει μεγάλες ιδέες που είναι αρεστές σε πολλούς, αλλά μη υλοποιήσιμες].
Για ένα τμήμα του ανθρώπινου πληθυσμού η αμφισβήτηση της κυριαρχίας του άλλου είναι φυσιολογική.
Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας λύνεται είτε με πόλεμο, είτε με συμβιβασμό σε κοινά αποδεκτή συμφωνία.
Ο νόμος που εκφράζει μια κοινωνική συμφωνία είναι αποδεκτός από την πλειοψηφία του πληθυσμού.
Η κυριαρχία του νόμου είναι ένα θεσμικό σκαλοπάτι και ένα σύνορο ανάμεσα στους κλειστούς και στους ανοιχτούς πολιτικούς θεσμούς.
Η εξέλιξη της δημοκρατίας των ανοικτών πολιτικών θεσμών συνέβη από μόνη της μέσα από την διεύρυνση των διαφορετικών ομάδων που εκπροσωπούνταν στο κοινοβούλιο.
Η εξέλιξη των κοινωνιών δημιουργούσε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που πρώτα είχαν πρόσβαση σε πλούτο και μετά αναζητούσαν εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο για να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους.
Το κράτος ευημερίας
Το 1870 ένας νέος θεσμός έκανε την εμφάνισή του στην Ευρώπη. Ο θεσμός του κοινωνικού κράτους, ή κράτους ευημερίας, ή κράτους πρόνοιας. Welfare state
Ο θεσμός αυτός δημιουργήθηκε αρχικά από συντηρητικούς και δικτάτορες, κάποιοι υποστηρίζουν για να ανακόψει την αποδοχή σοσιαλιστικών ιδεών από τα κατώτατα στρώματα των πληθυσμών.
Οι φιλελεύθεροι που έθεσαν το θέμα της ισότητας των ευκαιριών και η Ευρωπαϊκή αριστερά που διεκδίκησε την προστασία όλων των αδυνάτων συνέβαλαν στην μετεξέλιξη του αρχικού κοινωνικού κράτους.
Σε πολλές δημοκρατίες με ανοιχτούς δυνητικά συμμετοχικούς θεσμούς, το κράτος ευημερίας, ή κοινωνικό κράτος αναπτύσσεται σε ένα καθολικά συμμετοχικό θεσμό.
Ένα κοινωνικό κράτος, είναι ένα σχέδιο διακυβέρνησης στο οποίο το κράτος διαδραματίζει καίριο ρόλο στην προστασία και την προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των πολιτών του.
Βασίζεται στις αρχές της ισότητας των ευκαιριών, δίκαιη κατανομή του πλούτου, και της δημόσιας ευθύνης για όσους δεν μπορούν να τα καταφέρουν από μόνοι τους, με την παροχή των ελάχιστων εφοδίων για μια καλή ζωή.
Τα διάφορα κοινωνικά κράτη είναι διαφορετικά σε κάθε χώρα, ωστόσο μπορούμε να δούμε τριών διαφορετικών ειδών παροχές των κρατών προς τους πολίτες.
Η πρώτη δεν είναι παροχή, αλλά δυνατότητα, η ισότητα των ευκαιριών είναι η βάση των ανοιχτών δυνητικά συμμετοχικών οικονομικών θεσμών. Είναι η βάση της ευημερίας, της παραγωγής πλούτου και της ανάπτυξης.
Η δεύτερη παροχή είναι καθολική και μπορεί περιλαμβάνει δωρεάν υπηρεσίες προς όλους τους πολίτες, όπως δωρεάν υγεία και δωρεάν παιδεία.
Η τρίτη παροχή είναι ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πραγματικά αδύναμους, μέσα από ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Οι παραπάνω αρχές θα έπρεπε να συνιστούν συνθήκη για την αποδοχή μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή ένωση, ή λόγος αποπομπής της σε περίπτωση μη συμφωνίας.
Θα ήταν καλό το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να ψηφίσει μια τέτοια συνθήκη, τουλάχιστον για τις χρεοκοπημένες χώρες και τις χώρες που σκοπεύουν να μπουν στην ζώνη του ευρώ.
Θα ήταν καλό το Ευρωκοινοβούλιο να ψηφίσει για την απελευθέρωση στων απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον για τις χρεοκοπημένες χώρες και τις χώρες που σκοπεύουν να μπουν στην ζώνη του ευρώ.
Επιστολή Τσίπρα σε Σουλτς για εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου στο νέο πρόγραμμα
Μια υλοποιήσιμη πρόταση για την Ελλάδα: δημιουργία ενός πραγματικού κράτους ευημερίας.
Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι δεν έχει κάθε χώρα την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει τις παραπάνω υπηρεσίες στους πολίτες της.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι υποχρέωση της κάθε σύγχρονης πολιτείας ένα κράτος ευημερίας για τους πολίτες της, γιατί αυτό ακριβώς είναι που οι ίδιοι οι πολίτες θέλουν.
Ένας κράτος ευημερίας, δίνει την δυνατότητα στον καθένα να γίνει πλούσιος και ταυτόχρονα αντισταθμίζει τις δύσκολες συνθήκες του ανταγωνισμού που πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτοί που διαφωνούν με τον ανταγωνισμό.
Στην Ελλάδα είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κράτος ευημερίας χωρίς να αλλάξουν οι συμφωνίες που υπογράφει η χώρα με το τρίτο μνημόνιο, αλλά με ισοδύναμα μέτρα.
Είναι προφανές ότι απαιτείται η απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με δημοψήφισμα που θα αλλάζει και το σύνταγμα.
Για να είναι δυνατή μια τέτοιου εύρους θεσμική αλλαγή, που θα αλλάξει την ζωή εκατομμυρίων πολιτών, ένα σύστημα αξιοπρεπούς πρόωρης συνταξιοδότησης των μεγαλύτερων πρέπει να δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας υπάρχουσες διατάξεις, που καταργούνται με το νέο μνημόνιο.
Οι πόροι για την πρόωρη συνταξιοδότηση μπορεί να βρεθούν από τους μισθούς των θέσεων που θα καταργηθούν.
Η πρόωρη συνταξιοδότηση θα οδηγεί σε μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς να είναι εκμεταλλευτική για το σύνολο.
Αυτό μπορεί να γίνει με παροχή συντάξεων από μια κλίμακα, συνδεδεμένη με μια αντίστοιχη κλίμακα των σημερινών εργαζομένων, υπολογίζοντας άλλα εισοδήματα των συνταξιούχων.
Για παράδειγμα ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ή ένας δικαστικός θα μπορεί να βγει στην σύνταξη ακόμα και πρόωρα, η σύνταξή του όμως θα είναι ένα ποσοστό του μισθού ενός ενεργού καθηγητή ή δικαστικού που θα το παίρνει μόνο αν δεν έχει άλλα εισοδήματα. Αν έχει άλλα εισοδήματα θα λαμβάνει μόνο την διαφορά μέχρι τα προσδιορισμένα εισοδήματα που αντιστοιχούν σε μια αξιοπρεπή ζωή, ανάλογη της προηγούμενης θέσης του.
Αναφέρομαι μόνο σε συντάξεις του δημοσίου, ΔΕΚΟ, τραπεζιτικών και όχι σε συντάξεις του ιδιωτικού τομέα που μπορούν να υπολογίζονται ανάλογα με τις εισφορές. Αν οι συντάξεις δεν εμπεριέχουν εκμεταλλευτικούς φόρους υπέρ τρίτων, αλλά προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα (ΙΚΑ, ΝΑΤ, ΟΑΕΕ) μπορεί να είναι υψηλές χωρίς όριο, αν πραγματικά δικαιολογούνται από τις εισφορές.
Οι χαμηλές συντάξεις όλων των ταμείων θα αυξηθούν για να προσεγγίσουν το όριο μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης συνυπολογίζοντας και άλλα εισοδήματα των συνταξιούχων.
Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, μπορεί να κάνει τους σχετικούς υπολογισμούς για μια τέτοια μετάβαση.
Πέρα από τις απολύσεις χρειάζεται επανασχεδιασμός του κράτους από την αρχή, με σύγχρονες μεθόδους managment, πληροφοριακά συστήματα, ανοικτές προσφορές στο διαδίκτυο για κάθε προμήθεια, ή έργο, ή υπηρεσία, επανασχεδίαση του κάθε δημόσιου, ή ιδιωτικού χρεωμένου οργανισμού που συμμετέχει σε κρατικές δραστηριότητες και στελέχωση των οργανισμών με μη μόνιμους εργαζόμενους.
" Η Κομισιόν παρέχει σε χώρες όπως η Ελλάδα τεχνική βοήθεια για δομικές μεταρρυθμίσεις με αιτήματα για ουσιαστική προσπάθεια αξιοποίησης των χρημάτων της Ε.Ε. Μια τέτοια βοήθεια παρέχεται από την Κομισιόν και στην περίπτωση δημιουργίας ενός αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος ή της καταπολέμησης της απάτης και της διαφθοράς."
Ντομπρόβσκις: Η Αθήνα μπορεί να επιστρέψει στο μονοπάτι της σταθερότητας
Τι είναι δημοκρατία με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς.
Η Ελλάδα είναι δημοκρατία με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς πολιτικούς θεσμούς, η μελέτη της και η κατανόηση της, μπορεί να δώσει σημαντική γνώση για παρόμοιες δημοκρατίες όπως η Ρωσία, ή δημοκρατίες πολλών χωρών της πρώην Σοβιετικής ένωσης και της Λατινικής Αμερικής.
Εκουαδόρ, η Ελλάδα της Νοτίου Αμερικής
Αιματηρή λεηλασία σούπερ μάρκετ στη Βενεζουέλα - Ενας νεκρός
Οι δημοκρατίες με κλειστούς δυνητικά εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, δημιουργήθηκαν σε χώρες που στο παρελθόν είχαν κλειστούς εκμεταλλευτικούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, μετά από απελευθέρωση κατακτητών ή αποικιών, ή την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής ένωσης.
Το βασικό χαρακτηριστικό των δημοκρατιών με κλειστούς πολιτικούς θεσμούς είναι η μη κυριαρχία του νόμου και η συγκεντρωτική εξουσία.
Η μη κυριαρχία του νόμου είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό των κλειστών θεσμών πριν τις δημοκρατίες.
Στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ο Σουλτάνος ήταν πάνω από νόμους, στην Σοβιετική ένωση οι νόμοι ήσαν εκμεταλλευτικοί και δίκαια παραβιάζονταν από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Ο θεσμός της μη κυριαρχίας του νόμου προϋπάρχει σαν άγραφος νόμος στους κλειστούς εκμεταλλευτικούς θεσμούς των ολιγαρχικών καθεστώτων και συνεχίζει να υπάρχει στις δημοκρατίες που δημιουργούνται μετά την κατάρρευσή τους.
Σε αντίθεση με τις δημοκρατίες με ανοιχτούς θεσμούς, στις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς οι άνθρωποι δεν βίωσαν ποτέ τον νόμο σαν μια συμφωνία που εξυπηρετεί το σύνολο της κοινωνίας, αλλά σαν μια επιβολή μιας εκμεταλλευτικής εξουσίας που δίκαια παραβιάζουν.
Όλοι οι λαοί στις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς, νομίζουν ότι η παραβίαση του νόμου είναι χαρακτηριστικό της ξεχωριστής τους ιδιοσυγκρασίας και ότι οι λαοί που υπακούν τον νόμο είναι βλάκες.
Παρόλο που υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά σε όλες τις δημοκρατίες με κλειστούς θεσμούς, θα αναφερθώ στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ισχύει η κυριαρχία του λαού, η κυριαρχία της πλειοψηφίας των πολιτών, που είναι πάνω από την κυριαρχία του νόμου.
Ο λαός αντιμετωπίζεται σαν ενιαίο όλο με κοινά συμφέροντα. Αυτή πιθανόν είναι μια πλατωνική αντίληψη της κοινωνίας.
Ο λαός εξουσιοδοτεί έναν ηγέτη που του δίνει μεγάλη συγκεντρωτική εξουσία`για να βρει πόρους να μοιράσει στον λαό.
Όταν ένας ηγέτης εκλέγεται στην ουσία καταλαμβάνει το κράτος με τους κολλητούς του και τους ψηφοφόρους του.
Η μοιρασιά των πόρων σχετίζεται με την απόσταση από τον ηγέτη. Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στον ηγέτη τόσο πιο μεγάλη δυνατότητα πλουτισμού θα έχεις.
Όσο ο ηγέτης καταφέρνει να ικανοποιεί την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, ανταμείβεται με την επανεκλογή του, αν οι υποσχέσεις ενός άλλου ηγέτη είναι πειστικές, μπορεί στις εκλογές να κερδίσει αυτός την πλειοψηφία και να καταλάβει αυτός το κράτος με τους δικούς του κολλητούς και ψηφοφόρους.
Πέρα από τον ηγέτη οι μόνιμοι εργαζόμενοι μπορούν να αποσπούν πόρους για τον εαυτό τους σε ευρεία κλίμακα.
Αποκλειστικό: Το υπουργείο Πολιτισμού... κλέβει την Εφορία!
Αν μια χώρα έχει πόρους πέρα από την φορολογία, μέσω επιδοτήσεων και δανεισμού, μπορούμε να θεωρούμε τον λαό να έχει κοινά συμφέροντα.
Χωρίς την δυνατότητα δανεισμού, ο λαός δεν είναι ενιαίος με κοινά συμφέροντα, αφού χωρίζεται σε αυτούς που απολαμβάνουν προνόμια (μόνιμες θέσεις εργασίας, μεγάλες συντάξεις), και τους απέναντι δηλαδή αυτούς που πρέπει με την φορολόγηση να χρηματοδοτήσουν τους πρώτους.
Η παγίδα των κλειστών θεσμών είναι η διαστρεβλωμένη διάχυση των προνομίων σε όλη την κοινωνία, με αποτέλεσμα πολλές φορές στην ίδια οικογένεια κάποιος να υπερφορολογείται γιατί είναι ελεύθερος επαγγελματίας και ένα άλλο μέλος της οικογένειας απολαμβάνει μια μόνιμη θέση εργασίας.
Κάποιος λαμβάνει μια μεγάλη εκμεταλλευτική σύνταξη και το παιδί του είναι άνεργο
Ο παππούς, ο εγγονός και η σύνταξη
Είναι προφανές ότι δεν μπορείς να συγκρουσθείς με φίλους και συγγενείς που μπορεί ακόμα και να σε στηρίζουν, όποτε είναι ευκολότερο να αναζητάς φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς.
Έτσι στην Ελλάδα δεν είναι εμφανής η σύγκρουση συμφερόντων, ούτε υπάρχει διαφορετική εκπροσώπηση των προνομιούχων και των μη προνομιούχων.
Όλα τα κόμματα υπηρετούν τους κλειστούς θεσμούς και το Σύνταγμα που τους υποστηρίζει και διατείνονται ότι είναι οι καλύτεροι για να κυβερνήσουν την χώρα, υποκρινόμενοι ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να συγκρουστούν με αυτούς που κατέχουν κεκτημένα προνόμια, αλλά με την υπεράσπισή τους!
Πέρα από την μη κυριαρχία του νόμου οι κλειστοί εκμεταλλευτικοί πολιτικοί θεσμοί της Ελλάδας συγκεντρώνουν την εξουσία στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και του υπουργικού συμβουλίου.
Αυτή η συγκέντρωση της εξουσίας κατάγεται από τους συγκεντρωτικούς θεσμούς του παρελθόντος και δημιουργεί τις συνθήκες ώστε ολοκληρωτικές λύσεις από αριστερά και δεξιά να είναι αποδεκτές από την πλειοψηφία του πληθυσμού, σε περίπτωση αποτυχίας της δημοκρατίας να δημιουργήσει ευημερία για τους περισσότερους πολίτες της.
Εδώ όμως θα πρέπει να παρατηρήσουμε μια σημαντική διαφορά από την δημοκρατία της Ρωσίας.
Στην Ρωσία ο Vladimir Putin έχει πραγματική δύναμη που την αντλεί από τους κλειστούς θεσμούς της Ρωσικής δημοκρατίας των κλειστών θεσμών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας εκλεγμένος δικτάτορας.
Από τη σοβιετική κλεπτοκρατία στον... Πούτιν
Σε κάθειρξη 20 ετών καταδικάστηκε ο Ουκρανός σκηνοθέτης Όλεγκ Σεντσόφ στη Ρωσία
Στην Ελλάδα παρά την υπερβολική συγκέντρωση της εξουσίας στον πρωθυπουργό, δεν είναι αυτός που κυβερνάει, στην ουσία κυβερνάει η πλειοψηφία των πολιτών, που μέχρι τώρα αποτελείτο από τους αποδέκτες των προνομίων, αυτούς που προσβλέπουν στο μέλλον σε πρόσβαση σε παρόμοια προνόμια και στους αφελείς που πιστεύουν ότι τα προνόμια μπορούν να αποδοθούν σε όλους τους πολίτες σε συνθήκες δημοκρατίας και ελευθερίας.
Liberation: Όλο το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων Τσίπρα στις Βρυξέλλες
Greece: The paradox of power
Η διακυβέρνηση της Ελλάδας από την πλειοψηφία που υποστηρίζει τους κλειστούς θεσμούς, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί ατύχημα, δηλαδή άλλο να θέλει η πλειοψηφία και άλλο να συμβεί.
Σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ, ένας Έλληνας ή μια Ελληνίδα σαν τον Πούτιν μπορεί να κυβερνήσουν. Για πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες ο Πούτιν είναι μια συμπαθητική προσωπικότητα που κυβερνά σωστά την Ρωσία.
Αρκετοί Έλληνες και Ελληνίδες επιθυμούν να εκφράσουν την κυριαρχία του λαού, την κυριαρχία της πλειοψηφίας με το δικό τους τρόπο, καταπατώντας τους υπάρχοντες ξεσχισμένους θεσμούς στο όνομα του Λαού.
Δεν είναι γραφικοί, είναι επικίνδυνοι, γιατί προετοιμάζουν το έδαφος για δικτατορίες στο όνομα του λαού.
Είναι γραφική, συμπεριφέρεται ως Ναπολέων..
Το νέο όραμα της αριστερής διακυβέρνησης για την διοίκηση
Απέναντι στο πελατειακό κράτος η αριστερά δυνάμωσε το συνδικαλιστικό συντεχνιακό κράτος.
Ενώ στο πελατειακό κράτος τοποθετούνται ανώτατα στελέχη οργανισμών οι γνωστοί του πρωθυπουργού και των υπουργών, στο συνδικαλιστικό κράτος τα ανώτατα στελέχη είναι οι συνδικαλιστές.
Τι είναι διοίκηση Management ?
Διοίκηση σε επιχειρήσεις και οργανισμούς είναι η λειτουργία που συντονίζει τις προσπάθειες των ανθρώπων για να επιτύχουν στόχους και σκοπούς χρησιμοποιώντας αποδοτικά και αποτελεσματικά τους διαθέσιμους πόρους.
Η διοίκηση είναι αυτή που μετατρέπει ένα αφηρημένο σχέδιο σε πραγματικότητα. Για να συμβεί αυτό κάποιοι άνθρωποι πρέπει να οικειοποιηθούν το σχέδιο και να θέσουν πάνω από όλα την πραγματοποίησή του μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων.
Οι εργαζόμενοι σε ένα οργανισμό είναι σημαντική παράμετρος για την υλοποίηση του σχεδίου και πρέπει να είναι καλοπληρωμένοι με καλές συνθήκες εργασίας και ασφάλειας, όχι όμως μόνιμοι.
Αν οι εργαζόμενοι στην κατασκευής της γέφυρας Ρίου Αντιρίου ήταν μόνιμοι, η ο εργοδότης ήταν το Ελληνικό κράτος η γέφυρα δεν θα κατασκευαζόταν ποτέ.
Γέφυρα Ρίου Αντίρριου-National Geographic Rio Antirio Bridge
Κάθε οργανισμός έχει έναν αφηρημένο σκοπό να υπηρετήσει είτε είναι ένα μεγάλο νοσοκομείο, είτε μια ιδιωτική εταιρεία, ο σκοπός περιγράφεται στο καταστατικό.
Υπάρχει ένα ερώτημα τι είναι πιο σημαντικό ο σκοπός που επιτελεί ο οργανισμός ή οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτόν?
Σίγουρα οι άνθρωποι είναι σημαντικοί, αλλά δεν μπορεί να είναι πιο σημαντικοί από τον σκοπό τον οποίο υπηρετούν.
Πρέπει οι εργαζόμενοι να αμείβονται καλά για να ανταλλάξουν την εργασία τους με τα χρήματα για μια αξιοπρεπή ζωή, να τηρούνται οι κανόνες ασφάλειας και υγιεινής, να μην εξουθενώνονται με υπερωρίες χωρίς ανταμοιβή, αλλά ο σκοπός για τον οποίο εργάζονται είναι πάνω από αυτούς, αυτό σημαίνει ότι αν δεν μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις της θέσης τους απολύονται.
Αυτή η απλή συνθήκη είναι η βάση της διοίκησης, αν κάποιος είναι μόνιμος και δεν κινδυνεύει να απολυθεί, είναι συνήθως αδιάφορος για την εργασία του και η διοίκηση καταρρέει.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μας έδειξε το όραμα της για την διοίκηση.
Η διοίκηση των οργανισμών πρέπει να γίνεται από τους συνδικαλιστές των εργαζομένων σε αυτούς!
Οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς πρέπει να διοικούν για να εξασφαλίζεται η μη εκμετάλλευσή τους!
Τα νέα πρόσωπα στο Δ.Σ. του ΕΚΑΒ
Διορίστηκε νέος πρόεδρος Δ.Σ. στο ΕΚΑΒ ήδη εργαζόμενος στο Κέντρο από την Θεσσαλονίκη
Το ότι οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι μπορεί να είναι οι εκμεταλλευτές δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται και πολλοί στην Ελλάδα, προς το παρόν.
Τι είναι εκμετάλλευση?
Μπορούμε να ορίσουμε σαν εκμεταλλευτή τον ιδιώτη εργοδότη, ή το κράτος εργοδότη όταν χρησιμοποιεί εργαζόμενους που δεν τους παρέχει τα εισοδήματα (όπως αυτά υπολογίζονται στατιστικά), για μια αξιοπρεπή ζωή,
Μπορούμε να ορίσουμε σαν εκμεταλλευτή τον εργαζόμενο που ενώ έχει αμοιβή τα εισοδήματα για μια αξιοπρεπή ζωή, αυτός δεν εργάζεται για να καλύψει τις ανάγκες της θέσης του.
Αν ο εργαζόμενος αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της θέσης του, ή η θέση του είναι σε ένα οργανισμό του δημοσίου χωρίς σκοπό και ανάγκες, τότε ο εργαζόμενος είναι ένας εκμεταλλευτής των συμπολιτών του που τον πληρώνουν με τους φόρους που αποσπά τα κράτος.
Αν ο εργαζόμενος εκμεταλλευτής είναι στον ιδιωτικό τομέα πιθανό να εργάζεται σε μια πτωχευμένη εταιρεία, που τα χρέη της θα σβηστούν από τις τράπεζες, οι οποίες όμως έχουν ανακεφαλοποιηθεί με χρήματα πολιτών.
Ποιοι είναι οι δυνητικά εκμεταλλευτικοί οικονομικοί θεσμοί στην Ελλάδα?
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί θεσμοί που είναι δυνητικά εκμεταλλευτικοί ή απλά εκμεταλλευτικοί.
Η κλειστή μη συμμετοχική αγορά εργασίας και κεφαλαίου είναι η βάση των κλειστών θεσμών, ωστόσο μπορούμε να αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς ακόμα θεσμούς νόμιμους και παράνομους.
Η αυτοτελής φορολόγηση ατόμων και οικογενειών που έχουν εισοδήματα από ενοίκια ακόμα και κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ είναι άνεργοι και δεν λαμβάνουν ούτε ταμείο ανεργίας, είναι εκμεταλλευόμενοι από το κράτος που αποσπά πόρους για να πληρώσει άλλους εργαζόμενους να κάθονται.
Η απασχόληση ατόμων από το κράτος με μόνιμες θέσεις εργασίας, χωρίς αξιολόγηση και μερικές φορές χωρίς αντικείμενο. Πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους είναι μικροεκμεταλλευτές των συμπολιτών τους. Το άθροισμα πολλών μικροεκμεταλλευτών συνιστά ένα μεγάλο εκμεταλλευτή, το ίδιο το κράτος.
Βοσκήσιμες γαίες*
Η απασχόληση ατόμων από το κράτος με προσωρινές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται με χρήματα από την Ευρώπη για να μειώσουν πρόσκαιρα την ανεργία με αποδοχές πολύ χαμηλότερες από αυτές που χρειάζονται για μια αξιοπρεπή ζωή, κατά παρέκκλιση των νόμιμων αμοιβών, χωρίς εφαρμογή των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας.
Η εργασία που θα παρέχουν οι συμβασιούχοι μπορεί να είναι από σκλάβοι των μόνιμων υπαλλήλων, ή απλά να πίνουν καφέ και να μη κάνουν τίποτα. Εξαρτάται από το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα εργασθούν.
Είναι μια περίπτωση υπερεκμετάλλευσης των προσωρινών εργαζόμενων από τους μόνιμους, ή κατασπατάλησης πόρων χωρίς αντίκρυσμα.
431,75 ευρώ τον μήνα θα πάρει ο εργαζόμενος νέος, για οκτάωρη εργασία, πενθήμερο χωρίς άδεια ακόμα και αν αρρωστήσει. Καταπληκτικές συνθήκες για να αναπτύξει την προσωπικότητα του μέσα από την εργασία και να γίνει μέλος φασιστικής οργάνωσης από την απελπισία να μην ορίζει ο ίδιος την ζωή του, αφού αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν ούτε για πλάκα για να καλύψει κάποιος τις τρέχουσες ανάγκες του στην Ελλάδα.
[ "Με τη λήξη του προγράμματος: i. οι ωφελούμενοι απολύονται αυτοδικαίως, χωρίς καμία αποζημίωση και χωρίς να απαιτείται η έκδοση διαπιστωτικής πράξης, όπως ορίζουν οι σχετικές διατάξεις της παρ. ΙΔ1 του ν. 4152/2013"
"Το μισθολογικό κόστος αντιστοιχεί α) σε 19,81 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερο από 495,25 ευρώ μηνιαίως για τους ανέργους άνω των 25 ετών και β) σε 17,27 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερο από 431,75 ευρώ μηνιαίως για τους ανέργους κάτω των 25 ετών, κατά παρέκκλιση των νόμιμων αμοιβών που προβλέπονται από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τις οικείες συλλογικές συμβάσεις.
Εκτός από τα ποσά που καταβάλλονται στους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα, ο ΟΑΕΔ και ο Επιβλέπων Φορέας δεν υποχρεούνται να καταβάλουν οποιαδήποτε άλλη παροχή ή ενίσχυση στους ωφελούμενους (άδεια, επίδομα αδείας, ειδικές άδειες κ.ά.) και γενικώς δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, πέραν των ρητώς προβλεπομένων στη με αριθμ. 4.31879/οικ.3.1604/18.11.2014 (ΦΕΚ 3172/Β/26-11-2014) ΚΥΑ."
http://www.taxheaven.gr/laws/circular/view/id/2064]
Η καταπάτηση δημόσιας έκτασης είναι ένας παράνομος θεσμός που προέρχεται από την δικτατορία και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Από τις τροχοβίλες στην εξαφάνιση των ελληνικών δασών
Το ίδιο κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα ένας εκμεταλλευτικός θεσμός που εγγυάται μεγάλες συντάξεις που νομικά απόσπασαν από το κράτος διάφορες κατηγορίες προστατευμένων με απόλυτη οικονομική ασφάλεια πολιτών, όπως βουλευτές, στρατιωτικοί, δικαστικοί, μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί υπάλληλοι, υπάλληλοι ΔΕΚΟ, ...
Πολλοί από τους παραπάνω είναι απλοί εκμεταλλευτές που υποστηρίζουν την επανάσταση της επιστροφής στη δραχμή για να μη χάσουν τα κεκτημένα τους.
Στηρίζει τη Λαϊκή Ενότητα και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ο Νίκος Φωτόπουλος
Οι υπέρογκοι μισθοί και συντάξεις που αποτελούν τα μεγάλα ιδεώδη των εργαζομένων, αλλά αποδίδονται σε λίγους δημιουργούν εργαζόμενους αφεντικά, που θα ξοδέψουν τα χρήματα τους για να κινηθεί μέσω αυτών η ιδιωτική οικονομία.
Η λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας με χρήματα που το κράτος δίνει στους εργαζόμενους και συνταξιούχους, είναι το οικονομικό μοντέλο που δίδαξαν αρκετοί καθηγητές οικονομικών στα Ελληνικά πανεπιστήμια και μετά έγιναν υπουργοί στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια εκμεταλλευτική λειτουργία της οικονομίας που μετατρέπει ένα μέρος των εργαζομένων σε αφεντικά.
Αυτοί οι Έλληνες με το ιδεώδες σύνταγμα δεν κατάφεραν μετά από τόσα χρόνια κρίσης να θεσμοθετήσουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους αδύναμους.
GREECE: Government to roll out a Guaranteed Minimum Income scheme
Δήθεν ευαίσθητοι αριστεροί επιχειρηματολόγησαν ενάντια στην θεσμοθέτησή του, γιατί θα δημιουργήσει αδράνεια στους αποδέκτες του!
Την αδράνεια των μόνιμα βολεμένων και την διαφθορά των λαμογιών που στηρίζεται στην μονιμότητα των θέσεων εργασίας δεν την βλέπουν.
Φτου σας γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές!
Οδυσσέας: Τι πίνετε κ. Φωτίου και λέτε συνέχεια ψέμματα; – Video
Τα βασικά λάθη των αριστερών και των φιλελεύθερων.
Το βασικό λάθος των αριστερών είναι η απόρριψη του ανταγωνισμού και των αγορών. Οι αριστεροί αγνοούν ένα βασικό χαρακτηριστικό ενός τμήματος του ανθρώπινου πληθυσμού που είναι μέρος του χαρακτήρα τους από γεννησιμιού τους. Κάποιοι θέλουν να γίνουν μεγάλοι και τρανοί και θα πατήσουν επί πτωμάτων για να τα καταφέρουν. Δεν υπάρχει τρόπος να τους αλλάξεις. Αντίθετα μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις θέτοντας απλούς και καθαρούς κανόνες και να τους επιτρέψεις να γίνουν, αν μπορούν, όσο πλούσιοι επιθυμούν, παίζοντας όμως σε ένα προκαθορισμένο πεδίο κοινό για όλους.
Το βασικό λάθος των φιλελεύθερων ήταν ότι αποδέχτηκαν τις μόνιμες θέσεις εργασίας και δεν επιδίωξαν την δημιουργία ενός κράτους ευημερίας που παρέχει σχετική οικονομική ασφάλεια σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, μέσα από την δωρεάν παιδεία, την δωρεάν υγεία και ένα πραγματικό δίχτυ ασφαλείας για τους άνεργους, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
Αντίθετα θεώρησαν ότι το πρόβλημα είναι το κράτος (που είναι η μισή αλήθεια) και αν λειτουργήσει ο ιδιωτικός τομέας θα είναι καλύτερα.
Στην πραγματικότητα όμως η μονιμότητα των θέσεων εργασίας είναι το πρόβλημα και όχι το δημόσιο ή ιδιωτικό. Αν ένας οργανισμός μπορεί να θέτει τους αφηρημένους σκοπούς που υπηρετεί πάνω από τους εργαζόμενους του (χωρίς να τους εξουθενώνει) τότε λειτουργεί σωστά είτε είναι δημόσιος, είτε ιδιωτικός τομέας.
Μπορείτε για παράδειγμα να συγκρίνεται διοικητικά και ως προς το αποτέλεσμα, ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας, με μια ιδιωτική εταιρεία διασυνδεδεμένη με το πολιτικό σύστημα ή κατειλημμένη από τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους της στην Ελλάδα.
Ελπίζω κάποια στιγμή το πλαίσιο των εργασιακών δικαιωμάτων να φτάσει στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και οι ευρωβουλευτές να συνταχθούν στην πλειοψηφία τους με την κατάργηση των εκμεταλλευτικών δικαιωμάτων των μόνιμων θέσεων εργασίας, τουλάχιστον για τις χώρες που έχουν χρεοκοπήσει και αυτές που θέλουν να μπουν στην ζώνη του ευρώ.
Το μόνο εργατικό αίτημα που μπορεί να είναι δίκαιο σήμερα είναι η διάλυση του τείχους που χωρίζει τους εργαζόμενους σε δυο κατηγορίες, είναι οι ίσες αμοιβές για ίση εργασία, ακόμα και αν αυτό σημαίνει την μείωση των αποδοχών των προστατευμένων, εκμεταλλευτών εργαζόμενων.
Η Ελληνική δημοκρατία στηρίζεται σε μια απάτη.
Θέτει σαν ιδεώδες για όλους την απόλυτη οικονομική ασφάλεια, παραβλέπει το γεγονός ότι η απόλυτη οικονομική ασφάλεια για όλους μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σε στρατοκρατικό καθεστώς μαζί με φτώχεια, και αποδίδει προνόμια μόνο σε μερικούς.
Την παραπάνω απάτη δεν την δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η συνέχεια των κλειστών εκμεταλλευτικών θεσμών της δικτατορίας που προσαρμόστηκαν στην δημοκρατία και στηρίχθηκαν στο ίδιο το Σύνταγμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε αυτήν την απάτη στα άκρα υπακούοντας το ίδιο το Ελληνικό σύνταγμα.
Οι τόσοι καλοί και έγκριτοι Έλληνες συνταγματολόγοι δεν βλέπουν τίποτα?
Τι διάολο όλοι οι συνταγματολόγοι είναι μόνιμοι εργαζόμενοι του Ελληνικού δημοσίου, που νοιάζονται μόνο για να διατηρήσουν τα προνόμια τους και μελετούν τον Πλάτωνα και τον Μαρξ για να φτιάξουν την ιδανική κοινωνία στο δίπλα σύμπαν?
Δεν μπορούν να δουν ομοιότητες της Ελληνικής γραφειοκρατίας με την πάλαι ποτέ Σοβιετική ένωση?
Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη
Αυτή είναι η απάτη των βολεμένων και των λαμογιών που υποτίθεται ότι είναι επαναστάτες και αγωνίζονται για το καλό όλων, θέλουν μάλιστα να διευρύνουν την απάτη και στις υπόλοιπες Ευρωπαικές χώρες, ειδικά σε αυτές που έχουν θεσμοθετημένη την απόλυτη οικονομική ασφάλεια των εργαζομένων μέσα από μόνιμες θέσεις εργασίας.
Διασπάστηκε και το Podemos: Οι μισοί στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι Λαφαζάνη
Τα προνόμια φυσικά έχουν μια ιεράρχηση και ποικιλότητα, έτσι κάποιοι ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μπορούν να έχουν διπλά έσοδα και από τον μισθό τους, αλλά και από την υπογραφή συμβάσεων για διάφορα έργα με ιδιώτες.
Μια σύμβαση καθαρισμού ενός υπουργείου μπορεί να είναι μια λεπτομερειακή αρλούμπα που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Μπορεί να περιγράφει μέχρι το απορρυπαντικό που χρησιμοποιείται και ότι οι εργαζόμενοι στο συνεργείο καθαρισμού θα είναι ασφαλισμένοι.
Στην πραγματικότητα αυτός που υπογράφει την σύμβαση και ο εργολάβος μπορεί να παίρνουν τα περισσότερα χρήματα και ένας εργαζόμενος με μπλοκάκι να καθαρίζει.
Η πραγματική εκμετάλλευση δεν είναι γενικά και αόριστα η εκμετάλλευση των εργαζομένων από το κεφάλαιο όπως υποστηρίζουν οι μαρξιστές.
Η πραγματική εκμετάλλευση είναι στην μη κυριαρχία του νόμου, στην ισχύ του νόμου σε επιμέρους εργαζόμενους και όχι σε όλους, στην εκτέλεση έργων και υπηρεσιών του δημοσίου των τραπεζών και των ΔΕΚΟ (φύλαξη, καθαρισμός, ...) από εξωτερικά συνεργία με εργαζόμενους χαμηλά αμειβόμενους, στην υπερφορολόγηση των φτωχών για να καλυφθούν οι μισθοί των πλουσίων, σε ψεύτικους νόμους για την παροχή ταμείου ανεργίας, στην μη φορολόγηση των πολιτών ισότιμα και χωρίς να υπολογίζεται το σύνολο των εισοδημάτων τους, στην μεγάλη φορολόγηση σε έμμεσους φόρους, σε μη φορολόγηση μεγάλων εταιριών όπου το κράτος είναι μέτοχος...
Η υποβάθμιση των θεσμών, της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης, στο όνομα του Ελληνικού Λαού και στην τρέχουσα επιθυμία του Λαού, δεν είναι γραφική, είναι επκύνδυνη.
Είναι δυνατόν οι υποψήφιοι κυβερνήτες μιας χώρας να έχουν διαφορετικό πρόγραμμα σαν κυβέρνηση και διαφορετικό σαν αντιπολίτευση?
Εκλογές: Ο ΣΥΡΙΖΑ τα γυρνάει - Αν δεν είμαστε στην επόμενη κυβέρνηση δεν θα στηρίξουμε όλο το Μνημόνιο
Φίλης: Η σύμβαση δεν μπορεί να υλοποιηθεί ως έχει, ήταν ελιγμός για να μην συντριβεί η χώρα
Ω Θεοί, τι υποβάθμιση των θεσμών για τους μακρινούς απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, που κάποτε άνοιξαν τους θεσμούς τους με το εμπόριο, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν πιο πέρα.
Ω Θεοί, τι υποβάθμιση των θεσμών για τους μακρινούς απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, που μιλάνε την ίδια γλώσσα με αυτούς, αλλά είναι ανίκανοι να κατανοήσουν τους υλοποιημένους θεσμούς άλλων χωρών.
Θλιβεροί υπερασπιστές των κλειστών θεσμών των αυτοκρατόρων προγόνων τους και των Οθωμανών κατακτητών τους, από τους οποίους ελευθερώθηκαν, χωρίς όμως να ελευθερωθούν ποτέ από τους κλειστούς θεσμούς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου