wikipedia, κυριαρχία του νόμου σε Ελλάδα και Ευρώπη, διαπραγμάτευση

Τι είναι η wikipedia

Βικιπαίδεια:Σχετικά, Wikipedia:About

Η Βικιπαίδεια είναι μια συλλογική εγκυκλοπαίδεια, (δεν είναι το μέρος για να εισάγει ο καθένας τις δικές του απόψεις, εμπειρίες ή επιχειρήματα), όλοι οι συντάκτες πρέπει να ακολουθούν την πολιτική περί μη πρωτότυπης έρευνας και να πασχίζουν για ακρίβεια. Τα λήμματα έχουν ουδέτερη οπτική γωνία (πολλαπλές οπτικές γωνίες για το ίδιο θέμα), με επαληθευσιμότητα από αξιόπιστες πηγές. Το περιεχόμενο είναι ελεύθερο, (τα λήμματα μπορούν να αλλαχθούν από τον καθένα και κανένα άτομο δεν ελέγχει κάποιο συγκεκριμένο λήμμα). Ο καθένας μπορεί να επεξεργαστεί το περιεχόμενο, με κώδικα συμπεριφοράς για τους εθελοντές συντάκτες και χωρίς αυστηρούς κανόνες για την επεξεργασία, μετακίνηση και τροποποίηση λημμάτων

Βικιπαίδεια:Πέντε θεμέλια, Wikipedia:Five pillars

[Λήμμα που δεν έχει αρκετή υποστήριξη από πηγές επισημαίνεται με ευδιάκριτη σημείωση.

Όταν υπάρχει διαφωνία επισημαίνεται από μια ευδιάκριτη σημείωση, ανοίγεται μια νέα σελίδα συζήτησης που μπορεί να συμμετέχει όποιος επιθυμεί και με διαβούλευση και μετά από κοινή συναίνεση γράφεται το κείμενο, το οποίο μπορεί να επεξεργαστεί εκ νέου αν υπάρχουν διαφωνίες.]

Η wikipedia είναι ένα δυναμικό project, αποτελεί την  απρόσωπη συγγραφή της εξελισσόμενης συλλογικής γνώσης της ανθρωπότητας από διαφορετικές οπτικές γωνίες, σε διαφορετικές γλώσσες.

H wikipedia εξελίσσεται πέρα από τα όνειρα των ίδιων των εμπνευστών της, σαν ένα εργαλείο που προσφέρεται στον κριτικά σκεπτόμενο αναγνώστη, ικανό να διαλύσει την κατασκευασμένη πραγματικότητα της "απόλυτης" αλήθειας των διάφορων συνεχιστών του Μεγάλου αδελφού, που ζουν ανάμεσά μας, είναι τα αδέλφια μας, οι φίλοι μας και οι σύντροφοί μας, που ξέρουν την απόλυτη αλήθεια καλύτερα από εμάς, για εμάς.

Ενώ η Αγγλική wikipedia εξελίσσεται με εκπληκτικά αποτελέσματα και μπορεί να δώσει στον Αγγλομαθή αναγνώστη μια αξιόπιστη περιεκτική προσέγγιση με αντίθετες οπτικές γωνίες, η Ελληνική Βικιπαίδεια, σέρνεται από την προσπάθεια των συντακτών της να εισάγουν τις δικές τους απόψεις για τα λήμματα που συντάσσουν.

Η διαφορά της αγγλικής wikipedia, με την Ελληνική είναι τεράστια και στο πλήθος των λημμάτων και στον πλουραλισμό των απόψεων για κάθε λήμμα.

Η διαφορά αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από κάθε ξένο παρατηρητή για να κατανοήσει τον τρέχον επίπεδο της Ελληνικής συλλογικής επίγνωσης, απλά μεταφράζοντας στην γλώσσα του τα Ελληνικά λήμματα για βασικές έννοιες, όπως κυριαρχία του νόμου, δημοκρατία, φιλελεύθερη δημοκρατία, Ελληνική κρίση χρέους, Ευρωπαϊκή κρίση χρέους, ...

Η συγγραφή της wikipedia, δεν είναι δημοκρατία, είναι όμως μια άσκηση στην δημοκρατία, αν θεωρήσουμε σαν βασικό συστατικό της δημοκρατίας την συμφωνία, την συναίνεση, τον συμβιβασμό

Η κυριαρχία του νόμου (rule of law) στην wikipedia στα αγγλικά.

{Η κυριαρχία του νόμου, (νομοκρατία), είναι η νομική αρχή ότι ο νόμος θα πρέπει να κυβερνά ένα έθνος, σε αντίθεση με τις αυθαίρετες αποφάσεις που λαμβάνονται από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Αναφέρεται κυρίως στην επιρροή και το κύρος του νόμου μέσα στην κοινωνία, ιδιαίτερα ως περιορισμός στη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της συμπεριφοράς των κυβερνητικών αξιωματούχων. Η φράση αυτή μπορεί να ανιχνευτεί στον 16ο αιώνα, στην Αγγλία, και έγινε δημοφιλής κατά τον 19ο αιώνα από τους Βρετανό νομικό AV Dicey. Η ιδέα ήταν γνωστή στους αρχαίους φιλοσόφους όπως ο Αριστοτέλης, ο οποίος έγραψε "Ο Νόμος θα πρέπει να κυβερνά».

Κυριαρχία του νόμου σημαίνει ότι ο κάθε πολίτης υποτάσσεται στο νόμο, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των νομοθετών. Με αυτή την έννοια, η κυριαρχία του νόμου έρχεται σε αντίθεση με την απολυταρχία, την συλλογική ηγεσία, την δικτατορία, ή την ολιγαρχία, όπου οι κυβερνήτες κρατούνται πάνω από το νόμο (το οποίο δεν είναι απαραίτητο εξ ορισμού, αλλά το οποίο είναι τυπικό). Η έλλειψη της κυριαρχίας του νόμου μπορεί να  θεμελιωθεί σε δημοκρατίες και δικτατορίες, και μπορεί να συμβεί εξαιτίας της αμέλειας ή της άγνοιας του νόμου, της διαφθοράς, ή της έλλειψης των σωφρονιστικών μηχανισμών για τη διοικητική κατάχρηση, όπως ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα με μια κουλτούρα κυριαρχίας του νόμου, ένα πρακτικό δικαίωμα αναφοράς για αποζημίωση των παραπόνων, ή εκλογές.

Αν και η πίστωση για τη διάδοση της έκφρασης "κυριαρχία του νόμου" στη σύγχρονη εποχή δίνεται συνήθως στον AV Dicey, η ανάπτυξη της νομικής έννοιας μπορεί να εντοπιστεί μέσα από την ιστορία σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένου αρχαία Ελλάδα, την Κίνα, τη Μεσοποταμία , την Ινδία και τη Ρώμη.

Αρχαιότητα
Στη Δύση, οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν αρχικά ως την καλύτερη μορφή πολιτεύματος, την κυριαρχία των άριστων ανδρών. Ο Πλάτων υποστήριζε μια καλοπροαίρετη μοναρχία που κυβερνάται από ένα εξιδανικευμένο βασιλιά φιλόσοφο, ο οποίος ήταν υπεράνω του νόμου. Ο Πλάτωνας ελπίζει ωστόσο, ότι οι άριστοι άντρες θα ήταν καλοί στον σεβασμό των εγκαθιδρυμένων νόμων, εξηγώντας ότι «Όταν ο νόμος υπόκειται σε κάποια άλλη αρχή και δεν έχει τίποτα από μόνος του, η κατάρρευση του κράτους, κατά την άποψή μου, δεν είναι μακριά, αλλά εάν ο νόμος είναι ο κύριος της κυβέρνησης και η κυβέρνηση είναι ο δούλος του, τότε η κατάσταση είναι γεμάτη από υποσχέσεις και οι πολίτες απολαμβάνουν όλες τις ευλογίες που οι θεοί τους στέλνουν σε ένα κράτος» Πέρα από αυτό που ο Πλάτωνας προσπάθησε να κάνει, ο Αριστοτέλης ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στο να επιτρέπεται σε ανώτερους αξιωματούχους εξουσία πέρα από τη φύλαξη και την υπηρεσία των νόμων. Με άλλα λόγια, ο Αριστοτέλης υποστήριξε την κυριαρχία του νόμου:
"Είναι πιο σωστό ότι ο νόμος θα πρέπει να κυβερνά, από το να κυβερνά ο οποιοσδήποτε από τους πολίτες: από την ίδια αρχή, εάν είναι πιο επωφελής να τοποθετηθούν στην υπέρτατη εξουσία κάποιοι ιδιαίτεροι πολίτες, αυτοί θα πρέπει να καθοριστούν μόνο σαν φύλακες, και οι υπηρέτες των νόμων".
... }

σε ελεύθερη μετάφραση από την wikipedia
Rule of law

Η κυριαρχία του νόμου σαν θεσμική διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Είναι εντυπωσιακό ότι τον λήμμα της κυριαρχίας του νόμου, μπορείς να τον βρεις σε πάνω από 30 γλώσσες στην wikipedia, αλλά όχι στην Ελληνική!

Η κυριαρχία του νόμου (Rule of law) είναι διαφορετική έννοια από την κυριαρχία δια νόμου (Rule by law). Η κυριαρχία του νόμου είναι θεμελιώδης αρχή της (φιλελεύθερης) δυτικής δημοκρατίας και οδηγεί στην ελευθερία, η κυριαρχία δια νόμου οδηγεί στην σκλαβιά.

Η κυριαρχία του νόμου σχετίζεται άμεσα με την κυριαρχία της συμφωνίας, ή το κοινωνικό συμβόλαιο, αφού οι νόμοι που είναι πραγματικά σε ισχύ, είναι αυτοί που αποσπούν την συμφωνία των περισσοτέρων πολιτών.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες οι νομοθέτες είναι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των πολιτών και συμφωνούν πλειοψηφικά για την δημιουργία του νόμου.

Είναι σημαντικό να δούμε ότι η κυριαρχία του νόμου, για πολλούς λαούς δεν ήταν αποτέλεσμα παιδείας, ή υψηλού στοχασμού, ή γνώση από τον Αριστοτέλη, αλλά επίγνωση μέσα από ιστορικά γεγονότα.

Στην Αγγλία η κυριαρχία του νόμου είναι αποτέλεσμα ιστορικών γεγονότων.
Ένα τέτοιο γεγονός ήταν ο εμφύλιος πόλεμος το 1688 ανάμεσα σε αυτόν που κατείχε την εξουσία, τον βασιλιά Ιάκωβο Β΄και των κοινοβουλευτικών που ήταν πολίτες που είχαν κάποια δύναμη και αμφισβητούσαν την κυριαρχία του ενός. (1)
Ένα άλλο γεγονός στην Αγγλία το 1722 αναφέρεται στην σύγκρουση απλών πολιτών απέναντι στους κοινοβουλευτικούς ισχυρούς που καταπατούσαν παραδοσιακά δικαιώματά τους με ψηφισμένο νόμο. (2)

Στην Ελλάδα η κυριαρχία του νόμου δεν είναι γεγονός, γιατί κανείς δεν πάλεψε γιαυτήν.
Η κυριαρχία του νόμου είναι στοχασμός των προγόνων μας, και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Πλάτωνας πρότεινε την κυριαρχία των άριστων πάνω από την κυριαρχία του νόμου, η κυριαρχία του νόμου ποτέ δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε. Είναι ένα ιδεώδες που απλά δεν λειτουργεί στην πράξη.

Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι οι Έλληνες ήταν καλοί πολεμιστές όταν είχαν να αντιμετωπίσουν ξένους, έκαναν εμφύλιους για το ποιος θα καταλάβει την εξουσία, αλλά δεν πολέμησαν ποτέ για την κυριαρχία του νόμου. Έτσι παρόλο που τα συντάγματα μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους ή μετά την δικτατορία μπορεί να πρόσφεραν την κυριαρχία του νόμου στους πολίτες, οι ίδιοι πολίτες και οι πολιτικοί, ποτέ δεν αναγνώρισαν την αξία της. Στην πραγματικότητα την καταπάτησαν. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι ένα παράδειγμα της μη κυριαρχίας του νόμου στην Ελλάδα.

Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το χρέος

Η κυριαρχία του νόμου και της συμφωνίας δεν σημαίνει ότι όλοι οι νόμοι και οι συμφωνίες πρέπει να παραμένουν σε ισχύ, αν δεν είναι ωφέλιμοι για τα όλα συμβαλλόμενα μέρη. Μια συμφωνία μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί, όχι όμως με μονομερείς ενέργειες, γιατί τότε διαλύεται η έννοια της δημοκρατίας και η κυριαρχία του νόμου αντικαθίσταται από την κυριαρχία του ισχυρού, (ή την κυριαρχία του εκβιαστή).

Η δανειακή συμφωνία με το συνοδευτικό μνημόνιο, είναι νόμος συμφωνημένος από 18 κράτη και την Ελλάδα μπορεί να αλλάξει όχι με μονομερείς ενέργειες, αλλά από μια νέα συμφωνία επωφελή για όλους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαπραγματεύεται με τους εταίρους μας και δανειστές, αγνοώντας την κυριαρχία του νόμου, αφού θέτει την κυριαρχία του "λαού" πάνω από τον νόμο.
Αυτό βέβαια που κρύβεται πίσω από την κυριαρχία του "λαού", είναι η κυριαρχία των πελατειακών και συντεχνιακών δικτύων και η εμμονή στην διατήρηση του κρατικίστικου οικονομικού μοντέλου που έφερε την χώρα στην χρεοκοπία.
Δημιουργία πλούτου και το κρατικίστικο οικονομικό μοντέλο
Tvxs Αποκλειστικό: Γαλάζια ρουσφέτια Α.Ε. - Το success story της ΝΔ
Αδέρφια, ξαδέρφια και σύντροφοι πολιτικών διορίζονται στον κρατικό μηχανισμό

Η κυβέρνηση έχει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις μεγάλο τμήμα των πολιτών μαζί της που επιθυμούν όμως αντίθετα πράγματα, και την παραμονή της Ελλάδος στην Ευρώπη και την μη διατάραξη των προνομίων των προστατευόμενων πολιτών.
Public Issue: Πάνω από 6 στους 10 συμφωνούν με τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης. Εθνική υπερηφάνεια νιώθει το 82%

Ποια είναι η τρέχουσα κοινωνική συμφωνία, ή το κοινωνικό συμβόλαιο των Ελλήνων πολιτών?
Το κράτος δημιουργεί εικονικές θέσεις εργασίας και δικαιώματα που τα παραχωρεί στους πολίτες με ανταλλαγή την ψήφο τους. Το κράτος είναι ένας οργανισμός από τον οποίο οι πολίτες αποσπούν πόρους.
Οι πολίτες αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους και επιζητούν από τους πολιτικούς να βρουν από αλλού πόρους για την λειτουργία του. Το κράτος είναι ένας οργανισμός στον οποίο οι πολίτες δεν προσφέρουν πόρους.
Η κυριαρχία του νόμου δεν έχει καμία ισχύ στην Ελλάδα.

Χωρίς την αλλαγή της παραπάνω συμφωνίας μεταξύ των πολιτών, που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την κατανόηση της πραγματικότητας, η Ελλάδα δρα σαν πειρατής που αναζητά να αποσπάσει πόρους από το εξωτερικό για να ικανοποιήσει την τρέχουσα κοινωνική συμφωνία.
Αυτή είναι η δημοκρατία των Ελλήνων, που στηρίζεται στην δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών και στην παραβίαση του νόμου, πρώτα από τους ίδιους τους κυβερνώντες και μετά από τους πολίτες.

Ελπίζω η κυβέρνηση να μην τολμήσει να έρθει σε ρήξη με τους εταίρους μας, αλλά να πει την αλήθεια στους πολίτες και οι πολίτες να περάσουν στην αναγκαία αυτογνωσία.
Τα μεγάλα ψεύδη για το Μνημόνιο
Μεταξύ δημοκρατίας και ολοκληρωτικού καθεστώτος
Βαρουφάκης: Όταν το πολιτικό σύστημα αποτυγχάνει, κάνει εξεταστικές επιτροπές
Μάνος Ματσαγγάνης: ...επί 5 χρόνια η πλειοψηφία της κοινής γνώμης απέρριψε την επώδυνη αυτογνωσία



(1) "Η απόπειρα του Ιάκωβου Β΄ να αποκαταστήσει τον απολυταρχισμό προκάλεσε μια νέα κρίση και ένα νέο εμφύλιο πόλεμο το 1688. Το Κοινοβούλιο, ..., κάλεσε τον Γουλιέλμο της Οράγγης ... να αντικαταστήσει στο θρόνο τον Ιακωβο Β΄... , ο Ιάκωβος Β΄ υποχρεώθηκε να καταφύγει στην Γαλλία.
Μετά την κατίσχυση της Ένδοξης Επανάστασης, το Κοινοβούλιο και ο Γουλιέλμος της Οράγγης διαπραγματεύτηκαν ένα νέο Σύνταγμα... η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων όριζε ότι ο βασιλιάς δεν μπορούσε να καταργεί τους νόμους ή να αναστέλει την εφαρμογή τους και επαναβεβαίωσε ότι ήταν παράνομη η φορολόγηση χωρίς την συγκατάθεση του κοινοβουλίου..." σελ. 208, 209 "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglou - Robinson εκδόσεις Λιβάνη

(2) "Ο Κάντογαν αγόρασε τέσσερις χιλιάδες στρέμματα ... και μετέτρεψε χίλια στρέμματα σε πάρκο για ελάφια. Ωστόσο ο Κάντογκαν παραβίασε τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής. Κάποιοι εκδιώχτηκαν, ενώ οι υπόλοιποι στερήθηκαν δυο παραδοσιακά δικαιώματά τους: να βόσκουν τα ζώα τους και να συλλέγουν τύρφη και καυσόξυλα από το πάρκο για τα ελάφια.
Την 1η Ιανουαρίου 1722, αλλά και τον Ιούλιο του ίδιου έτους έφιπποι και ένοπλοι "Μαύροι" επέδραμαν στο πάρκο... Οι "Μαύροι" πραγματοποίησαν επιδρομές στα κτήματα πολλών ακόμα σημαντικών γαιοκτημόνων και πολιτικών.
Η κυβέρνηση των Ουίγων αντέδρασε. Το Μάιο του 1723 το Κοινοβούλιο ψήφισε το Νόμο περί "Μαύρων", ο οποίος προέβλεπε ότι θα τιμωρούνταν με απαγχονισμό πενήντα νέα αδικήματα...
Παρόλο που μερικοί αθωώθηκαν ή οι ποινές τους μετατράπηκαν, πολλοί απαγχονίστηκαν ή μεταφέρθηκαν στην προτιμώμενη ποινική αποικία της εποχής, τη Βόρεια Αμερική.
Τελικά ο Νόμος περί "Μαύρων" καταργήθηκε το 1824.
... Στις αρχές του δεκάτου ογδόου αιώνα ο πλουραλισμός είχε επικρατήσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό στη Βρετανία, με συνέπεια οι Ουίγοι και οι ελίτ να ανακαλύψουν ότι, όπως επέβαλε η έννοια της κυριαρχίας του νόμου, δεν ήταν υπεράνω των περιορισμών που έθεταν οι θεσμοί." σελ. 322-324 "Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη" Acemoglou - Robinson εκδόσεις Λιβάνη